||About Dreaming and Daydreaming.

Genre: Filosofie.

Alle mensen op deze wereld kunnen dromen, ondanks het feit dat ze zeggen dat ze niet meer weten wat. Maar waarom dromen we? En waarom zegt men ''dromen zijn bedrog'', want dat zijn ze niet altijd.

In mijn dromen zie ik verlangens, gevoelens die ik nooit durf te uiten. Dingen die ik nooit durf te zeggen, en angsten waarvan ik na die droom pas besef hoe erg die zijn...soms droom je iets waar je je voor schaamt, ja, dromen maken je onzeker. Ze geven conflicten weer, ze jagen je op. Soms zo erg dat we ze geen dromen meer durven te noemen, maar nachtmerries. Met zekerheid durf ik te zeggen dat ik dromen mooi vind. Ondanks dat ze soms niet laten zien wat we willen. Dagdromen zijn veiliger, non-discpripter. Maar vaak genoeg zijn er te veel mensen in de buurt om echt te dagdromen. Laten we zeggen dan heten ze dus verbeeldingen. Maar nee, verbeeldingen zijn dingen die er niet zijn, maar die we toch zien. Waar ligt de overgang tussen deze twee? Want zijn dagdromen dan wel echt? In hoeverre laten deze onze geheimen zien, onze gevoelens en verlangens net als normale dromen?
      Oui, dromen zijn wel bedrog, maar persoonlijk zou ik daar een ander woord aan willen geven. Misschien iets als ''dromen zijn confronterend'' zo zie ik ze namelijk vaak. Maar wat het vreemde is, dromen liegen nooit. Zijn het visioenen? Nee ook niet, dromen zijn mysterieus en weten je altijd teisteren. Wensen dat je verder droomt is zo iets. Een geweldig verlangen waar je hoofd een beeld aan geeft, iets wat je voor altijd wilt koesteren. Maar dan, dan word je uiteindelijk toch wakker en is alles weg, vergeten, kwijt.
      Het feit dat ik een Stand Alone schrijf over dromen zegt iets over mij, want niet iedereen vindt de filosofie hierover interessant. Wat ik best begrijp. Maar ergens moet toch een slot zitten wat te openen is? Ergens moet toch een verklaring liggen voor onze dromen, verlangens, gevoelens? Hoe zouden we er ooit achter kunnen komen wat deze idyllische verschijningen betekenen?
      In andere gevallen van dromen, nachtmerries dus, vind je ook heel wat vragen. De reden voor angst, waarom zou je jezelf zoiets laten zien? Dit lijkt mij, in eerste instantie niet bepaald logisch. Maar toch ook weer wel want, wat moeten we zonder angsten, zou je dan ook geen liefde kennen? Nee mensen, haat is niet het tegenovergestelde van liefde, dat is angst. Theoretisch gezien ben ik het er niet mee eens, want achter haat en liefde zit een verhaal. Desondanks vind ik dat nachtmerries niet verbannen moeten worden uit het menselijk brein, als dat al mogelijk was geweest. Nachtmerries, hoe vreselijk ze ook kunnen zijn, waarschuwen ons voor de harde waarheid. Wat er kan gebeuren en waar je op moet letten.

Nog een maal terug naar dromen. Zijn er dingen over dromen die ik je kan vertellen...nee, ik ben geen hoog opgeleide specialist om zo'n ingewikkeld iets uit te leggen, maar de filosofie erachter boeit mij simpelweg meer dan geschiedenis. Ik wil niemand de schrik aanjagen om nooit meer te gaan slapen, maar let op dan je dromen de waarheid niet overnemen. Want als dit gebeurt, heet het fantasie. En daarover kan ik nog langer praten.
      Eén ding over dromen is gelukkig wel zeker. Ze zullen nooit verdwijnen, want dromen creëer je zelf.

Slaap lekker en droom zacht.