Let the walls break down (atl) 19

Vandaag is er een buurtfeest. We zijn 3 augustus 2014, 5 jaar verder van toen ik mijn nieuwe familie vond waar ik nog steeds gelukkig bij ben met Ivy. Ik heb me bij een groep mensen gezet waar onder andere mijn moeder bijstaat. Geen idee waar ze over praten maar anders stond ik maar ergens alleen en dat wou ik niet. Ivy loopt ergens rond op zoek naar Chester, één van haar vriendjes.

"Uw dochter zocht u" Ik draai me langzaam om. Zonder een woord te zeggen neem ik Ivy uit de armen van de persoon.K "Waarom zeg je niets, mama? Je zegt altijd dat je moet bedanken." Verward kijkt Ivy me aan. "Dat moet je ook maar er zijn uitzonderingen." Nog steeds kijkt ze verward. "Ik vertel het je straks wel." Ze knikt en laat een glimlach op haar lippen verschijnen. "Chester gaf me een ring als cadeau." Fier laat ze haar ring zien. "Heb je gezegd dat je hem leuk vindt?" vraag ik wanneer ik gehurkt voor haar ga zitten. "Dat was niet nodig. Hij zei dat hij van me houdt en heeft me een kusje en de ring gegeven." Verlegen lacht ze. "Ga maar terug naar Chester, hij zal graag bij je zijn." Meteen loopt ze weer weg.

"Waar is je vriend?" vraagt dezelfde persoon die Ivy bij me bracht. "Nergens, die heb ik niet. Heb jij geen vriendin om naar om te kijken?" vraag ik bod. "Niet meer. Vorige week dumpte ze me." antwoord hij. "Zou het misschien te maken hebben met het niet houden aan beloftes? Zou het gaan om het feit dat je wegging zonder haar wakker te maken? Oh nee, waarschijnlijk niet, ik verwar met een andere situatie... toevallig dat het mijn situatie is." ga ik er sarcastisch op in. "Doe nou niet alsof jij het slachtoffer bent. Je had op zijn minst kunnen laten weten dat je geadopteerd was." pikt hij erop in. "Je zou me komen bezoeken Ik heb je een maand niet gezien! Dan zwijg ik nog over het feit dat je me liet slapen!" verdedig ik me. "Ik ben 5 keer langs geweest en 5 keer heb je je gewoon gedraaid en verder geslapen!" gaat hij door. "Je had een glas water kunnen leeggieten in mijn gezicht ofzo, zodat we tenminste wel hadden afscheid genomen! Dan stonden we hier nu niet te ruziën! Je denkt alleen maar aan jezelf!" roep ik boos. "Weet je wat jouw probleem is!? Jij wil altijd overkomen als het slachtoffertje zonder ouders! Je bent zielig, je kruipt altijd weg en elke keer weer opnieuw is je uitvlucht dat je ouders dood zijn! Get a life! Op deze manier kom je er niet! Je bent een zielig huilend klein kind! Zelfs Ivy is volwassener dan jij!" Ik geef hem een slag in zijn gezicht en loop huilend naar mijn kamer.

"Ash, waar ging dat over?" Mijn adoptiemoeder staat in mijn kamer. "5 jaar geleden met Kerstmis was hij in het weeshuis, hij hielp me met Ivy. De dag dat hij moest vertrekken zou hij me wakker maken. Ik heb de bus zien wegrijden en ben er achter gelopen. Hij stopte niet. Sindsdien heb ik hem niet meer gezien. Toen jullie me adopteerden en ik de kans kreeg om Ivy te adopteren werd ik weer gelukkig. Er ontbrak alleen nog iets... Jack. Zoals ik hem beloofd had vertelde ik Ivy dat Jack goed voor haar zorgde en van haar hield. Haar reactie was vragen waar hij was, waarom hij er nooit was, waarom ze hem niet kende." Praat ik maar door. "Besef je dat Jack aan het einde van de straat woont?" Ongelovig kijk ik haar aan. "Ivy is bij Jack gegaan en heeft hem een donderpreek gegeven." Terwijl ze dat zegt stapt ze naar mijn raam met uitzicht op de tuin "Ze hebben blijkbaar alweer alles bijgelegd. Ze knuffelen elkaar. Misschien moeten jullie het ook maar bijleggen." Ik schud mijn hoofd. "Ik wil het niet meer. Ik zal steeds weer afscheid moeten nemen en dat wil ik niet. Misschien vertrekt hij weer zonder afscheid te nemen en dat wil niet. Toen ik besefte dat Jack miste, toen besefte ik ook waarom. Ik besefte dat het was omdat..." De deur van mijn kamer gaat open. Ivy komt naar me toegelopen. "Mama, Jack heeft je pijn gedaan en daarom was ik boos op hem." Ze veegt de tranen weg uit mijn gezicht. "Hij zei dat hij je niet wou kwetsen en heeft me alles uitgelegd. Je zegt altijd dat je een verhaal van 2 kanten moet horen. Ik snapte er niet veel van maar, shhht, niet zeggen. Zou je ook niet eens naar hem luisteren? " zegt ze. "Ashley, kunnen we even praten?" In de deuropening staat Jack. "Kom Ivy, we gaan weer naar beneden."