Part 6

Ik lig in bed, een groot wit ziekenhuis bed. Ik pak mijn mobiel en besluit is op twitter te gaan kijken. Ik heb allang niks meer op twitter gedaan want weetje.. Eerst waren de mainiacs echt een grote familie en de laatste tijden was het heel anders, er was zoveel ruzie in onze mainiacfamilie. Ik denk aan het gesprek, het dm gesprek dat ik een paar weken geleden met Owen had.. Ik had hem alles verteld over mijn leven en het leek alsof hij me echt begreep, ook al heb ik hem nog nooit in het echt gezien. Owen betekend gewoon kapot veel voor me. ‘In het ziekenhuis..’ tweet ik. Meteen krijg ik super veel tweets binnen, van allemaal mainiacs. Iedereen wil weten wat er aan de hand is, maar ik heb toch geen zin om alles aan iedereen uit te gaan leggen.. ‘Sorry lieve mainiacs, ik leg nog wel uit waarom ik in het ziekenhuis is, maar het is niks ergs hoor!’ tweet ik snel en sluit mijn twitter weer af. Op dat moment komt een zuster de kamer binnengelopen. ‘Uhm, mevrouw er is iemand voor je.’ Ze verlaat de kamer en ik zie mijn vader de kamer binnen gelopen. ‘Je moest toch werken?’ zeg ik geïrriteerd. ‘Ja, eigenlijk wel maar ik kon wel eventjes langs het ziekenhuis komen.’ ‘oh oke,’ Er hangt een ongemakkelijke sfeer en ik voel me er niet zo goed bij. ‘Guusje.. Ik moet je iets vertellen..’ zegt mijn vader zachtjes. Het klinkt als geen goed nieuws. ‘Huh? Wat is er dan?!’