Part 5

Langzaam aan word ik weer wakker, geschrokken kijk ik om me heen.. 'Waar ben ik?' fluister ik zachtjes. Ik kijk nog even goed om me heen en zie dat ik in een witte kamer lig. 'Dokter, ze is wakker gekomen, kom snel!' roept een vrouw die ook in deze kamer staat, meteen komt er een man de kamer binnen gelopen. ‘Hallo Guusje, ik zie dat je weer bij bewustzijn bent, gaat het een beetje?’zegt de man tegen me. ‘Ja.. Het gaat wel, maar meneer, waar ben ik?’ ‘Noem me maar dokter John en je bent in het ziekenhuis.’ ‘Oke, dankje dokter John, maar wat doe ik hier?’ ‘Je bent flauwgevallen op de fiets, een vrouw heeft je zien liggen en heeft ons gebeld, we hebben je opgehaald met de ambulance. We zijn er achter gekomen dat je Guusje heet en we hebben je vader gebeld.’ ‘Mijn vader? Is hij nu ook hier?’ ‘Nee, sorry meisje. Hij moest werken..’ vertelt de dokter terwijl hij een beetje zenuwachtig naar zijn schoenen kijkt. Wauw, meen je dit, ik lig hier in het ziekenhuis en zelfs nu vind mijn vader zijn werk belangrijker, dit meen je niet.. Denk ik in mezelf en ik voel een soort woeden in me, maar ook verdriet. Ik wil recht op gaan zitten, terwijl ik dat probeer begint mijn hoofd pijn te doen en een zuster drukt me zachtjes weer terug op het bed. ‘Je bent toen straks hard op je hoofd gevallen, je zult hier nog even moeten blijven.’ verteld de zuster aan mij. Ja, misschien is het maar beter ook dat ik hier ben. Dan ben ik tenminste niet alleen thuis en hoef ik niet naar school..