Opnieuw jagen...

'Hoe kom je hier binnen?' wilde ik weten.
Hij grinnikte. 'Door de voordeur.'
Ik keek hem lang aan. Het zag eruit alsof hij de waarheid sprak.
'Hoe komt het dat mijn moeder en ik niks hebben gehoord?' vroeg ik.
'Tja. Ik denk dat je niet goed hebt opgelet. Je had me makkelijk kunnen horen.'
'En mijn moeder?'
'Die heeft een minder goed gehoor, dus zij had me sowieso niet kunnen horen.
Ik liep naar mijn bureau, en ging zitten terwijl de computer aan het opstarten was.
'Wat ga je doen?' vroeg hij.
Ik werd boos. Kon hij dat niet raden ofzo. Ik had hem toch verteld dat ik volgende week weer naar school moest en veel huiswerk had..
'Huiswerk maken,' antwoordde ik snibbig.
Hij keek me diep in de ogen.
'Waarom ben je ineens zo boos? Moet ik soms weggaan?' vroeg hij, nog steeds diep in mijn ogen kijkend.
Ik vergat waarom ik ook alweer boos was, en keek alleen maar met mijn mond half open naar hem. Uiteindelijk wist ik weer iets te zeggen.
'Wat kom je hier eigenlijk doen?' vroeg ik.
'Nou... Ik kwam vragen of je nog even meegaat jagen.' antwoordde hij.
'Maar ik heb helemaal geen dorst.'
Hij grinnikte. 'Nee, maar je moet volgende week weer naar school, en daar zijn veel mensen. Als je dan ineens dorst krijgt kan het zijn dat je daar zomaar iemand vermoord, en dan weet iedereen dat je niet menselijk meer bent. Niet helemaal in elk geval.'
Ik dacht er even over na. Straks vermoorde ik een van mijn vriendinnen! Dat wilde ik niet.
Ik knikte. 'Okee. Ik ga mee. Maar eerst even mijn huiswerk maken.'
Ik was erg snel klaar met huiswerk maken. Ondertussen was het half negen. Terwijl Jeremy buiten op me stond te wachten, trok ik snel mijn pyjama aan en rende naar beneden. Mam, ik ga slapen, ik ben nogal moe.'
'Okee lieverd. Slaap lekker.'
Maar ik was de kamer al weer uit en in mijn kamer trok ik snel weer kleren aan en sprong uit het raam, recht in Jeremy's armen.