Eten en verassingen.

Aan het eind van de dag, hadden we de hele tijd gepraat. Ik wist nu in elk geval meer over vampiers dan eerst. Toen het tijd was voor het avondeten, moest ik gaan.
'Jeremy?' vroeg ik, terwijl ik naar mijn handen keek.
'Ja?'
'Hoe zit dat eigenlijk met menseneten. Mijn moeder en vriendinnen verwachten wel dat ik eet.' ik keek hem aan.
'Ooh, dat kun je gewoon eten hoor. Je merkt alleen niet dat je iets eet. Het is raar, maar als je het vaak doet wen je eraan.'
'Okee. Nu moet ik gaan.'
'Kom je morgen weer?'
Ik beet op mijn lip. Ik wou wel, maar ik moest naar school.
' 's Middags. Ik moet eerst naar school. Ik zeg wel tegen mijn moeder dat ik naar de bieb ga. Ze vindt dat ik hier te vaak zit.'
Hij knikte. 'Tot morgen.' Hij gaf me nog een kus en keek toen hoe ik wegfietste net als de dag daarvoor.
Toen ik thuiskwam had mijn moeder het eten klaar. Het was mijn lievelingseten. Spaghetti. Ik nam meteen een grote hap, en merkte dat Jeremy gelijk had. Ik merkte niet dat ik het at. Dus ik at gewoon door. Mijn moeder merkte gelukkig niets. Ook niet toen ik mijn bord sneller dan gewoonlijk leeg had, en niet opnieuw opschepte.
Uiteindelijk was ze klaar met eten. Ik besloot om naar mijn kamer te gaan, zodat ik nog even huiswerk kon maken.
Ik liep de trap op en toen ik mijn kamer in liep stond Jeremy daar...