Ik wil gewoon zeker weten of het goed met je gaat...

Het duurt even voordat ik weer een beetje bij zinnen ben maar uiteindelijk word mijn ademhaling weer wat regelmatiger. Damon zegt niks en hij leunt met zijn kin op mijn hoofd terwijl hij met zijn hand over mijn rug wrijft. Het is een fijn gevoel en even sloot ik mijn ogen. 'Gaat het weer een beetje?', hoor ik hem na een tijdje vragen. 'Eehm ja hoor', zeg ik terwijl hem snel loslaat en beschaamd wat van hem vandaan kruip. Hij kijkt me met een uitdrukking aan die ik niet begrijp. Is hij nou teleurgesteld? Damon lijkt zich snel weer te herstellen als hij ziet dat ik hem aanstaar en krabt even in zijn nek. Uiteindelijk draait hij zich om en pakt iets van het nachtkastje en overhandigt het me. Het is een plastic bekertje...'Wat is het?', vraag ik automatisch terwijl ik naar het goedje in de beker staar. Hij grijnst gelijk. 'Denk je nou echt dat ik zomaar dingen in je drinken gooi?'. Hij schud lachend zijn hoofd. Ik bloos even en als hij me nog steeds onzeker naar het bekertje zie staren, geeft hij me speels een duwtje. ' Drink nou maar, het helpt om wat rustiger te worden'. Ik staar hem even versuft aan. 'Zoiets als een soort thee met kalmerende kruiden?'. 'Precies dat. Zelf gezet en volgens oud recept'. Hij glimlacht maar hij lijkt ongeduldig. Hij duwt het bekertje vervolgens tegen mijn lippen aan. Al snel neem ik het bekertje van hem over en drink gulzig door. Hij glimlacht tevreden als ik hem al snel weer het bekertje teruggeef. 'Wat is dat voor spul? Ik voel me al een stuk beter', zeg ik terwijl ik me ontspannen uitrek. 'Geheim van een... oude vriendin van mij', antwoord Damon nonchalant. 'Oooh is het een soort heksenbrouwseltje ofzo', zeg ik met een zogenaamd geschrokken gezicht en lach. Damon geeft geen antwoord. In plaats daarvan kijkt hij me onderzoekend aan. 'Weet je zeker dat het weer gaat?', vroeg hij niet gerustgesteld door mijn antwoorden. '.. Ja hoor... zou er iets aan de hand moeten zijn?', vraag ik terwijl ik mijn hoofd schuin houd en het nu mijn beurt is om hem onderzoekend aan te kijken. Ik wil opstaan maar word opeens weer teruggedrukt. 'Nee Camil, doe nou even rustig aan ... na die aanval die je kreeg wil ik niet.....' verder kwam hij niet. 'Aanval? wat voor aanval?'. Hij keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan. Ik staarde hem onbegrijpend aan. Langzaam begon ik dingen te herinneren. Vaag herinnerde ik me een donkere ruimte en... Damon pakt me zachtjes bij mijn schouder. ' Sorry... als je er niet over wil praten... begrijp ik dat..'. Ik keek hem geschokt aan. 'Wat bedoel je? Wat heb ik gedaan?' zeg ik en hij ziet meteen dat ik weer van streek ben. Opeens staat hij op en pakt het eerst het beste en smijt een nachtlamp tegen de muur aan en vloekt. 'Godverdomme! Waarom kan ik dan ook nou nooit iets goed doen?'. Doodsbang kruip ik naar achter en met grote ogen kijk ik naar hem. 'Nu is ze helemaal weer van streek omdat ik zo nodig er weer over moet beginnen!'. Hij vloekt weer en al snel volgt er een ingelijste foto van hem en Stefan. Het geluid van rinkelend glas. Wat is er in hemelsnaam met Damon aan de hand? Hij geeft zichzelf de schuld... omdat hij mij vroeg hoe het met me ging? Maar hij blijft maar tegen zichzelf schreeuwen en uit reflex trek ik een van de kussens tegen me aan. Damon ziet me vanuit zijn ooghoek en opeens schiet zijn blik mijn kant op. Ik houd mijn adem in. Nu zie ik dat zijn ogen een haast bloedrode kleur hebben en er bloeddoorlopen aders om zijn ogen ontstaan. Zijn lip krult omhoog en een zowat dierlijke grom verlaat zijn keel. Ik zie hem in beweging komen. Hij loopt mijn richting op... Het enige wat ik doe is mijn ogen zo snel mogelijk sluiten omdat ik gewoonweg niet wat ik anders zou moeten doen. Mijn grip op het kussen verstevigd zich nog meer en mijn knokkels worden al snel spierwit. Ik hoor mijn hart in mijn keel kloppen. Als ik een tijdje niks hoor heb ik bijna de neiging om mijn ogen te openen maar opeens hoor ik een geluid. Ademhaling... vlak voor me... Mijn oogleden trillen een beetje en langzaam open ik een oog. Meteen ontmoeten mijn ogen de bloedrode ogen van hem. Hij ... zit.. recht voor me. Hij zit nog minder dan 2 cm misschien minder van me vandaan. Ik zie nu pas dat hij helemaal over me heen gebogen is en op zijn armen leunt aan weerzijden van mijn lichaam. Ik kan niks anders doen dan terug te staren. Hij doet nis, praat niet, beweegt niet.. niks.. Ik hoorde zijn ademhaling die nogal onregelmatig lijkt te zijn... Opeens zie ik dat hij zijn arm heft en uit reflex sluit ik weer mijn ogen. Net zo snel als dat hij zijn arm geheven heeft, voel ik nu opeens zijn koude vingers op mijn wang. Ik open mijn ogen en zie dat Damons ogen weer terug veranderen. Hij zegt niks en kijkt me gebroken aan. 'Sorry... ik ... Stefan heeft ook veel meegemaakt en... Hij heeft ook wel eens een aanval gehad.. toen ik klein was.. en ik was woedend op mezelf dat ik hem niet kon helpen...'. Ik kijk hem verward aan. 'Je kan je er misschien niks van herinneren... dat had hij ook maar het was gruwelijk om te zien hoe hij daar dagenlang moest liggen...', vervolgd Damon. 'Ik was bang... dat ik jou ook niet zou kunnen helpen en daardoor draaide ik helemaal door..'. Hij wrijft even met een paar vingers over mijn wang. 'Ik raakte helemaal in paniek toen ik je zag schreeuwen in je slaap en ik moest zo snel mogelijk wat doen...'. Meteen besef ik het me weer. Die droom over Klaus.... Ik kijk Damon aan. Hij ziet er nu zo gehavend uit dat ik maar niks zeg. Nu niet... 'Weet je zeker dat het gaat? ik wil gewoon dat je je goed voelt', zegt hij. Ik knik en glimlach. Het gaat. Dankje. Hij glimlacht en geeft me voorzichtig en aarzelend een knuffel. Ik verberg mijn hoofd in zijn nek en we zitten daar zo een tijdje.


We lopen de trap af. Damon wil zeker weten dat er niks gebeurt en houd daarom mijn arm stevig vast terwijl hij naast me loopt. 'Het is misschien drie uur s 'nachts maar... heb je honger? Ik knik en hoor mijn maag. Hij lacht en al snel zitten we tegenover elkaar bij het haardvuur.

PLEASE REAGEER... SORRY MAAR DAT MOTIVEERT ME ALLEEN MAAR EN IK BEN BENIEUWD WAT JULLIE VINDEN