Hoofdstuk 47

Peter:
Hé lieverd.
Je kan bij mij slapen hoor.
Sorry, dat ik zo laat reageer maar ik kon je gister niet bereiken.
Aimee:
Ach, maakt niet uit.
Ik had gister mijn mobiel op stil staan zodat ik Gwen niet zou storen.
Haha. Ik moet je echt nog heel veel vertellen over gister.
Peter:
Oh ja? Heb jij iets gedaan?
Aimee:
Ik heb niks gedaan. Ik heb alleen gekeken.
Peter:
Ik hoor het nog wel van je.
Oh ik moest je iets vragen van mijn ouders.
Ik moest vragen of je zo meegaat naar het museum.
Aimee:
Museum?
Serieus?
Peter:
Ja, mijn ouders houden daarvan.
Ik haat musea maar ik wil niet alleen gaan.
Please, kom mee?
Doe het voor mij?
Anders ga ik huilen hoor en dan ga ik ook zielig kijken. Puppyoogjes !
Aimee:
Niet doen!
Ik kan er niet tegen als je moet huilen en jou puppyoogjes kan ik niet weerstaan.
Oké. Ik ga mee maar…
Peter:
Maar wat?
Aimee:
Maar dan wil ik vanavond wel lekker verwend worden.
Peter:
Oké, is goed. Ik ga je zo erg verwennen dat je nooit meer bij me weg wilt.
Aimee:
Dat zullen we nog wel zien, mannetje.
Hoe laat gaan je ouders eigenlijk naar dat museum.
Peter:
Over een half uur.
Aimee:
EEN HALF UUR!
DAT RED IK NOOIT!
Peter:
Dat red je wel, alleen moet je je nu gaan omkleden.
Aimee:
Wedden dat ik het niet red.
Peter:
Laat dat maar eens zien dan.
Aimee:
Oké, als ik na een half nog niet klaar ben dan krijg jij geen zoen straks.
Peter:
Oké, is goed. En als je wel klaar bent in dat half uur dan moet jij mij een heerlijke zoen geven.
Aimee:
Oké. Ik ga nu alles doen.
Tot straks, babe.
Peter:
Tot straks, lieverd <3.
Aimee:
<3.

“Krijg ik mijn zoen nog”vraagt Peter om mij te plagen. Ik schud mijn hoofd en loop verder. We zijn al in het museum en de ouders van Peter lopen voor ons. Peter had dus gelijk. Ik had het wel gered en moet hem nu dus een zoen geven. Maar ik vind het zo leuk om hem een beetje dwars te zitten. “Aimee, mag ik die zoen nu?” “Nee.” “Waarom niet?” “Die zoen moet je verdienen.” “Maar ik heb gewonnen.” “Dus?” “Dus, ik krijg een zoen van je. Dat was mijn prijs.” “Wachten jij, ongeduldig typetje.” Peter slaat zijn armen om mij heen en trekt me dichter tegen zich aan. “Ik word gek van je”fluistert hij zwoel in mij oor en ik lacht zacht. “Please. Zoen me.” “Nope. Wacht maar gewoon even.” Ik haal Peter’s handen van mij af en loop weer naar zijn ouders toe. “Aimee, liefje. Wat vind jij van dit schilderij”vraagt Peter’s moeder aan mij. Ik bekijk het schilderij. Het is super lelijk, maar dat ik alles hier. Als ik dat zou zeggen dan zouden de ouders van Peter me echt gek vinden, denk ik. Een klein leugentje mag wel. Peter staat achter me en legt zijn hand op mijn onderrug. “Nou ik vind het een best mooi schilderij. De compositie waarin de voorwerpen geschilderd zijn geeft een mooi perspectief. Het licht zorgt voor een duidelijk licht- donkercontrast waardoor de ruimte duidelijker zichtbaar wordt.” Peter’s moeder kijkt me even geschokt aan en lacht dan naar me. “Zo iemand die er verstand van heeft. Knap hoor, meisje.” “Dank u.” Peter’s moeder lacht nog naar me en loopt dan weer verder. Ik draai me om naar Peter en hij kijkt mij verbaast aan. “Wat is er”vraag ik. “Hoe kan het dat die woorden net uit jou mond kwamen.” “Mijn zus heeft op een kunstacademie gezeten. Ze praatte vroeger altijd zo over schilderijen.” “Dat had ik niet van je verwacht. Blijkbaar weet ik nog niet alles van je.” “Oh jij weet nog niet eens de helft van mij.” “Oh nee?” “Nee, maar je hebt nog heel lang de tijd om dat uit te vinden.” Ik pak Peter’s gezicht vast en zoen hem. Ik haal mijn lippen weer van die van Peter af en kijk hem aan. “Eindelijk”zegt Peter nadat er een zucht uit zijn mond komt. Ik schiet in de lach en Peter slaat zijn armen om me heen.