Fourteen

Amelia van Gaal

Na het eten lopen we naar buiten, tot mijn verbazing tegelijkertijd met Lasse en Viktor. ‘Ik vond het erg gezellig.’ Zeg ik tegen Marco. ‘Ik ook.’ Hij komt wat dichterbij en ik huiver. Voor ik het weet raken zijn lippen die van mij en pas na een halve minuut realiseer ik me dat mijn beste vriend me aan het zoenen is, ik trek me terug. ‘Wat doe je?! Ik dacht dat je mijn beste vriend was Marco! En dan daarbij heb je een lieve vriendin!’ Schreeuw ik hem toe. Hij kijkt gekwetst en trekt me in een knuffel. Dit voelt zo verkeerd, zo, zo verkeerd. ‘Ik wist wel dat je iets had met die slet!’ Hoor ik een bekende stem roepen. Het is de stem van Melissa, zijn vriendin. ‘Ga dit maar aan haar uitleggen, klootzak.’ Ze loopt naar me toe en begint aan mijn haar te trekken. ‘Wat dacht je, lekker flikflooien met mijn vriendje, hoe vaak hebben jullie het al gedaan? He, vertel het me!’ De tranen stromen over haar wangen. ‘Ik heb geen idee wat hij daarnet deed Melissa, hij heeft dat echt nog nooit gedaan.’ Ik zie dat Marco op zijn lip bijt. ‘Je hebt alles kapotgemaakt Marco, alles.’ Ik merk dat er ook uit mijn ooghoeken tranen ontsnappen. Ik ren zo snel mogelijk weg en leun een straat verder huilend tegen een muur aan.

Viktor Fischer

Verbaasd kijk ik naar de actie van de speler van Vitesse die Amelia begint te zoenen. Ze hebben dus echt niets? Zijn vriendin valt uit tegen Amelia en ik bijt op mijn lip als ze een paar minuten later huilend wegrent. Ik kijk Lasse aan. ‘Ga je achter haar aan?’ Ik kijk naar het ruziende stel een paar meter verderop en besluit een paar seconde later om er geen aandacht meer aan te besteden. ‘Je weet niet waar ze terechtkomt Lasse, misschien wordt ze wel meegenomen, zeker nu ze zo kwetsbaar is.’ Fluister ik in zijn oor. Ik bijt voor de duizendste keer vanavond op mijn lip terwijl ik Lasse doordringend aankijk.