22

Het duurt langer dan verwacht. Maar uiteindelijk horen we de stem ’40 punten’ zeggen als Harry binnenkomt. vlieg ik hem meteen om zijn hals. ‘Vet goed, 40 punten!’ zeg ik enthousiast. ‘maar hoe ging het volgens jou?’ vraag ik nieuwsgierig. Als hij heeft verteld hoe het ging kijk ik hem met open mond aan.. ‘wow’… mompel ik. Harry grinnikt even. ‘maar ik leef nog’.Zegt hij met een glimlach.
‘gelukkig wel’ grinnik ik. ‘zullen we naar Ron en Hermelien gaan?’
‘Ron? Die wil ons toch niet zien’ mompelt Harry. ‘toch moedigde hij ons aan’ grinnik ik.
‘heb je tijdens de optrachten nou serieus geluisterd naar wat het plubliek zei?’ zegt Harry met een opgetrokken wenkbrauw. ‘ja..’ zeg ik met een onschuldig gezicht.
Harry lacht. ‘ze word bijna geroosterd en ze gaat luisteren naar de mensen, ongelofelijk’ hoor ik Harry mompelen. Ik zet mijn gehoor weer ‘uit’ want ik heb het wel weer even gehoord.
Als Hermelien ons in zicht krijgt vliegt ze ons om de hals. ‘supergedaanikbenzoblijdatjullienoglevenookronisblijhooralzegthijvanniethijwasnetzobangalsik-’. ‘Hermelien..?’ vraag ik terwijl ze door gaat met ratelen langzaam ga ik naast haar staan, het lijkt alsof ze het niet door heeft. ‘DOE RUSTIG EN ADEM!’. Zeg ik hard in haar oor.
Ze stop meteen en haalt die adem. ‘sorry’ grinnikt ze.
Ondertussen is Ron er bij gaan staan. ‘Sorry dat ik zo deed, jullie moeten we gek zijn om hier vrijwillig aan mee te doen’ Mompelt hij. ‘komt er een achter’ hoor ik Harry zeggen
‘Maar door mij weten jullie over de draken’ zegt hij trots. We kijken hem raar aan.
‘ik zij dat jullie naar Hagrid moesten gaan’ maakt hij duidelijk.
‘o, ja tuurlijk’ mompelen Harry en ik.
We wisten het al voordat Ron dat zei, maar dat konden we nu moeilijk zeggen.
Ondertussen zijn we omringt door juichende Griffoendor’s die ons naar de Common Room dragen, letterlijk.
Als we aankomen roept iedereen ‘open het ei!’ of iets wat er oplijkt.
‘tegelijk?’ vraag ik aan Harry. Hij klinkt.
‘1,2,3!’ we openen de eieren.
Een vreselijk gegil komt er uit het ei. En ondanks mijn gehoor ‘uit’ staat is het nog altijd iets sterker dan gemiddeld gehoor. Iedereen grijpt naar hun oren, ik niet .Als verstijft sta ik daar.
Als het eindelijk stopt ben ik helemaal duizelig, dan word alles zwart.