De 100e Hongerspelen - 166

Glafira zuchtte van opluchting nadat ze de herhalingen van de Hongerspelen die dag bekeken hadden. Ian leefde nog, al had ze zitten beven van spanning tijdens het gevecht.
“Jammer dat Selm het niet gehaald heeft”, verzuchtte Vania’s moeder.
“Ja, maar realistisch gezien… Niemand had verwacht dat er geen doden zouden vallen aan onze kant”, vond haar man. “Zij zijn alledrie gestorven, bij ons maar één.”
“Ik vraag me echt af wat die Odette wil”, zei Anita. “Eerst moorden met de beroeps en nu…”
“Vergeet niet dat ze Rue al eerder geholpen heeft”, zei Glafira. “Helemaal vertrouwen doe ik haar niet, maar ze geven haar misschien best een kans.”
“Zij weten niet wat wij weten, Glafira”, zei Anita. “Het is logisch dat ze afwachten. Uiteindelijk zullen hun mentoren wel zorgen dat ze de juiste beslissing nemen. Ik hoorde van Gale dat Katniss een soort code had met Haymitch, die zal ze ook wel hebben met Ian dan.”

Katniss sliep niet veel, die nacht. Ze dacht na. 23 gevangenen, met allemaal moest ze spreken. Morgen gaan halen, over een paar dagen zouden ze Snow confronteren. In de tussentijd moest ze met iedereen spreken, moest ze iedereen proberen overtuigen hen te helpen. De ene hadden ze al meer nodig dan de ander. Maar wie, wie konden ze het best gebruiken, wie moest ze eerst spreken? Ze bekeek de lijst. En wat moest ze daarna met hen doen? Een deel zou gewoon kunnen gaan als ze genezen waren en de opstand geslaagd was, maar niet allemaal. De oude Snow bijvoorbeeld, hij was tenslotte ter dood veroordeeld na de vorige opstand.
“Katniss, alles oké?” Peeta kwam de woonkamer in. “Je lag niet in bed.”
“We moeten nog zoveel regelen, Peeta”, zei Katniss. “Als ze hier zijn, wat dan? De oude Snow, wat doen we met hem? En Annie, die kunnen we ook niet aan haar lot overlaten. Iedereen die uit dertien komt of uit het Capitool …”
“Maak je daar nog niet te veel zorgen over, Katniss. Als de opstand slaagt, zorgen we er wel voor dat ze naar huis kunnen”, merkte Peeta op.
“En Snow dan? Moeten we hem ook helpen?” Peeta beet op zijn lip.
“Laat ons dat maar met Haymitch en de andere bespreken. Kom, we gaan slapen, we moeten goed uitgerust zijn morgen.”