Carnavalsbal 14.

Ondertussen zijn we weer bij Jules’ huis aangekomen. Ik ga op de bank zitten en staar verdrietig voor me uit. Hoe kunnen ze ontvoerd zijn? Ik dacht altijd dat dat alleen gebeurde in films… Zou ik ze ooit nog terug zien? Al die vragen spoken door mijn hoofd. Jules komt naast me zitten. Ik verstop mijn gezicht in zijn trui. het ruikt vertrouwelijk. Tien minuten later gaat de bel. Jules staat op en loopt naar de deur. Ik hoor dat Jules de deur opent en Milou en Max komen binnen. “Heey sies, hoe gaat het?” vraagt Milou terwijl ze me een knuffel geeft en naast me komt zitten. Ook van Max krijg ik een knuffel. Even later gaat weer de bel. Het zijn Juliette en Ilja. “Heey Maud, alles oke?” vraagt Juliette terwijl ze me een knuffel geeft en aan de andere kant van me komt zitten. “Waarom moesten we komen?” vraagt Max als iedereen zit. “En waarom zijn Nina en Lars er niet?” vraagt Juliette. Ik voel de tranen weer over mijn wangen lopen.
“Lieffie toch! Wat is er?” vragen Juliette en Milou. Ik kan geen woord uitbrengen en kijk hulpeloos naar Jules. Hij kijkt me lief aan en knikt.
“Nina en Lars zijn waarschijnlijk ontvoerd.” zegt hij.
“Wat?!” roepen Milou en Juliette.
“Dat is een grap.” zegt Max.
Ik begin nog harder te huilen. Ze kunnen niet weg zijn! Dit is allemaal een boze droom!
Juliette slaat een arm om me heen.
“Het is echt waar,” zegt Jules. “We zouden vanmiddag wat met z’n vieren gaan doen, maar ze kwamen niet opdagen. We probeerden ze te bellen mar hun telefoons stonden uit. We zijn toen naar Lars’ huis gelopen, omdat we dachten dat ze zich misschien hadden verslapen. We belden aan maar niemand maakte open. We zijn daarna via de achterdeur naar binnen gegaan want die was open…"