Love at first sight? --- Louis Tomlinson

De avond vloog voorbij.
Louis is echt een vlotte jongen.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik me zelfs verliefd voel.
Zelf snap ik ook niet hoe dat kan, ik bedoel, ik ken hem nog maar een paar uur...
'Layla? Alles oké?'
'Ja hoor, gewoon even afgedwaald.' Zeg ik zo eerlijk mogelijk.
'Gelukkig, ik dacht even dat ik je verveelde.' Zegt hij zacht.
'Oh nee, integendeel.' Onmiddellijk stijgt het bloed naar mijn hoofd. Waarom heb ik dat gezegd?
Ook Louis heeft blozende wangen, wat hem nog schattiger maakt.
'Thanks. Ik heb het gevoel dat het goed tussen ons klikt.'
'Ja, dat heb ik ook.'
Louis neemt mijn hand en leid me naar buiten.

'Hier is het wat rustiger.' Zegt hij.
Op een bankje in de enorme tuin nemen we plaats. Hij heeft gelijk, het is hier rustiger.
Terwijl ik wat rond kijk doet Louis zijn best om ongemerkt dichterbij te komen.
Natuurlijk heb ik dat wel door en ik kijk hem aan.
Angstig blijft hij zitten. Ik wil niet uitleggen dat hij dichterbij mag komen zitten dus schuif ik gewoon zelf dichterbij.
Wanneer ik bijna tegen hem zit draait hij zich een beetje en slaat een arm om me heen.
'You saved me today.' Fluistert hij in mijn oor.
Ik kijk hem aan. 'Hoe bedoel je?'
'De liefde is al een tijd uit mijn leven verdwenen. Jij hebt hem terug gebracht, op een manier die ik nooit verwacht had.'
Nu bloos ik dus enorm...
'Dank je wel.' Met zijn hand volgt hij de lijnen van mijn gezicht.
Hij sluit zijn ogen en komt dichterbij, ook ik sluit mijn ogen.
Zijn neus raakt de mijne, teder streelt hij mijn gezicht met zijn neus.
En dan gebeurd het... zijn lippen raken de mijne.
De hele wereld draait en ik voel me duizelig. Al is het dan op een manier die ik niet kende.
Dit is zalig!