De 100e Hongerspelen - 161

“Dus”, zei Ian, toen ze allemaal weer bij elkaar zaten. “De beroeps zijn verslagen, is er behalve ons nog iemand in de arena?”
“Jelger”, zei Kayla.
“Inderdaad”, knikte Seija. “Alleen hij nog.”
“Wat doen we met hem?”, vroeg Ian.
“Met rust laten, voorlopig”, vond Kayla. “We hebben hem al eerder een kans gegeven bij ons te komen. Laat hem het nu zelf maar uitzoeken.”
“Mee eens”, zei Vania. “Hij vormt geen direct gevaar.”
“Oh, gelukkig, ik was al bang dat we iedereen hier zouden opvangen”, bitste Xandrijn. Net op dat moment gaf Vania een portie eten aan Seija om naar Odette te brengen. “Ik snap echt niet waarom je die, die, die moordenaar hier laat, en dan nog eten geeft ook.”
“In haar rugzak zat genoeg eten voor een paar dagen, dus zie ik geen reden waarom we haar niets zouden geven”, zei Vania kalm. Seija stond op om het eten naar Odette te brengen. “Oh, en Seija, haar handen niet losmaken”, riep Vania haar na. Seija zuchtte, maar Xandrijn bromde goedkeurend.

***

“Je wordt verwacht”, bromde Portia, toen ze Katniss kwam aflossen in de controlekamer.
“Bedankt”, knikte Katniss. “Voorlopig nog niets speciaals hier, dus het ziet er niet naar uit dat er problemen gaan komen.”
“Dus geen reden om jullie lastig te vallen, bedoel je”, merkte Portia op. Katniss negeerde dat en ging naar haar appartement. Iedereen die ze hadden uitgenodigd zat al te wachten rond de tafel.
“Ah, Katniss, daar ben je”, zei Haymitch. “We hebben op je gewacht.”
“Fijn. Zullen we maar meteen beginnen dan?” Katniss keek de tafel rond. Peeta, Gale, Adriënne, de dokter, Peli, Inne, Johanna, Toista, Shirley, Carsta en Avinash waren er, genoeg volk voor de reddingsoperatie.
“Lijkt me wel”, zei Gale.
“We hebben bepaalde informatie gekregen, informatie die Snow in een klap kapot kan maken”, zei Peeta. “Maar we moeten het goed aanpakken, alleen vertellen zal weinig helpen.”