Six

Amelia van Gaal

Ik bijt op mijn lip terwijl ik naar het scorebord kijk, we stonden achter, en ik weet niet of het valt in te halen dit keer. We staan vierde in de eredivisie, en ik heb wel vertrouwen in het team, maar Ajax, PSV, en Feyenoord zijn lastige tegenstanders. Er draait zich iemand om in de dug-out van Vitesse. Het is Theo Janssen, hij gebaart dat het water op is door helemaal spastisch te bewegen. Ik sta op en gebaar ook iets wat ‘het komt eraan’ moet voorstellen. Hij steekt zijn duim op en glimlacht. Ik loop naar de ijskast en haal er een krat met flesjes water uit. Ze zijn zwaar, waardoor ik het nog warmer krijg dan ik het al heb. Ik zet de krat over het hek bij de dug-out en wijs ernaar. De spelers glimlachen en ik knik. Zo, nu eens kijken wat de tussenstand is. 3-2, een punt erbij voor Vitesse. We gaan dit niet winnen, want het fluitsignaal wordt nog geen drie minuten later gegeven. De fans van de club zakken teleurgesteld onderuit. ‘Verdomme!’ Roepen een paar mensen achter me. Ik kijk naar de spelers van Vitesse die boos kijken. Verliezen is nooit leuk. Marco van Ginkel ken ik al jarenlang, hij is altijd al een van mijn grote maatjes geweest, op de basisschool hebben we zelfs verkering gehad, maar in de derde klas is het uitgegaan, misschien maar goed ook, ik weet niet of we het zo lang met elkaar uit zouden kunnen houden. Het is geen lelijke jongen, maar met de jaren mee is hij toch wel meer een ‘man’ geworden. Hij heeft een nieuwe vriendin, maar we zijn nog steeds goede vrienden. Er komt een vrolijke Ajax speler naar me toegelopen. ‘Wat kan ik voor je doen?’ Ik herken hem als Lasse Schöne, middenvelder van Ajax. Ik glimlach en bekijk zijn lichaam en zijn gezicht. Niet slecht, maar de meeste voetballers zijn tenslotte in goede vorm en hebben een geweldig lichaam. Ik glimlach en kijk hem aan in zijn ogen.

Viktor Fischer

Ik loop met een blij gezicht het veld af en zie Lasse praten met een gastvrouw, de gastvrouw waar hij het altijd over heeft. Altijd. Ik zie de steward, het jonge meisje, ik loop naar haar toe, ze gaat een meter of twee van de gastvrouw, die Amelia heet staan. ‘Hoi, ik ben Viktor.’ Ik steek mijn hand uit en glimlach. Daarna voel ik het bloed naar mijn wangen stromen, zag dit er echt niet raar uit? Ik leg wat ongemakkelijk mijn hand in mijn nek en kijk naar Lasse die relaxt staat te praten. Hij doet dit veel makkelijker dan ik, misschien omdat hij er meer verstand van heeft? Ik zucht en kijk haar aan. Ze is erg knap, en nu ze haar jas uitheeft, kan je haar figuur ook zien.