087

Logan Thom Roosevelt

Het is me gelukt om Liam te scheiden van de groep, net zoals ik hoopte. Grijnzend kijk ik in zijn bange bruine ogen. Waarom ik hem telkens moet hebben, weet ik zelf niet eens. Ik weet alleen dat ik het leuk vind om hem pijn te doen. ‘Wat wil je van me?’ Liam zijn stem trilt van angst. Nonchalant haal ik mijn schouders op en loop naar hem toe. Elke stap die ik dichterbij zet, zet hij achteruit tot hij met zijn rug tegen de muur staat. Ik buig me naar Liam toe en fluister iets in zijn oor. Ik voel hoe hij rilt onder mijn woorden en probeert weg te komen. Ik geef hem een harde duw en zie hoe Liam valt over de tafels en pijnlijk terecht komt. Ik kan een lach niet onderdrukken en lach hem keihard uit in zijn gezicht. Liam krabbelt overeind en kijkt me vuil aan. ‘Waarom moet je mij altijd hebben? Waarom ben ik altijd je slachtoffer?’ Raast hij en komt naar me toe. Ik ben echter niet onder de indruk en haal weer mijn schouders op. ‘Geen idee, jij bent degene die ervoor zorgde dat ik hier nu ben en dat ik al mijn vrienden verloor. Dus ja, waarom zou ik jou kiezen?’ Mijn stem klinkt kil. Ik voel woede in mijn lichaam opborrelen en mijn ogen spuwen vuur. Liam deinst terug en loopt langzaam naar de deur. Voor hij de deur heeft bereikt, heeft mijn vuist al contact gemaakt met zijn neus. Bloed spuit uit zijn neusgaten en maakt zijn shirt rood. Liam kijkt me aan met grote ogen en doet een verwoedde poging om weg te komen. Helaas voor hem zit de deur op slot en heb ik de sleutel in mijn broekzak. Ik besluit om hem nog even te laten ploeteren en zet me op een tafel. Geamuseerd kijk ik naar zijn verwoedde pogingen tot hij zich weer naar mij keert. ‘Laat me eruit.’ Het is nauwelijks verstaanbaar vanwege al het bloed dat uit zijn neus stroomt. Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, ik ben nog niet klaar met je.’ Liam krimpt weer in elkaar en laat zich tegen de deur naar beneden zakken. Ik loop naar hem toe en wrijf eens door zijn haar. Liam duikt meteen weg en kijkt me giftig aan. Ik kan me nu helemaal niet meer beheersen en sla hem op zijn oog. Hij probeert weg te kruipen, maar ik ben hem voor. Ik sla hem helemaal in elkaar en loop daarna voldaan de kamer uit, hopend dat niemand door heeft dat Liam in die kamer is.


Harry Edward Styles

Onze optredens gingen allemaal goed en nu is het wachten op de uitslag. Een zucht rolt over mijn lippen en ik sluit nerveus mijn ogen. Ik voel een hand door mijn krullen en open mijn ogen. Meteen vangt mijn blik de bezorgde ogen van Louis. ‘Gaat het?’ Vraagt hij en gaat naast me zitten. Ik knik. ‘Ja, gewoon een beetje nerveus zoals iedereen.’ Glimlach ik. Louis mengt zich in het gesprek van Zayn en Niall en ik kijk de kamer eens rond. Ik kom tot de conclusie dat Liam nog steeds niet terug is. Ik kijk op de klok en zie dat hij al meer dan een uur op de wc zit. Ik besluit eens te gaan kijken en loop naar de wc. Ik controleer alle hokjes, maar Liam is er niet. Met een licht bezorgd gevoel loop ik terug naar de gezamenlijke ruimte. Als ik langs een kamertje loop, gaat de deur open en een bebloede Liam komt naar buiten. Geschokt kijk ik hem aan en leg mijn hand op zijn schouder. ‘Liam, wat heb je gedaan?’ Vraag ik hem. Hij kijkt me aan en schud zijn hoofd. ‘Logan.’ Is het enige wat hij zegt. Ik weet meteen dat Logan hem weer in elkaar heeft geslagen en neem Liam mee naar de gezamenlijk ruimte. Zodra we binnen komen, wordt het stil en kijkt iedereen Liam geschokt aan. Ik zie aan de jongens dat ze een vermoeden hebben, die ik bevestig door te knikken. Liam laat zich op de bank zakken en laat zijn neus voorzichtig los. Bijna meteen begint die weer te bloeden en Liam drukt hem weer dicht. Op dat moment komen de jury leden binnen, waarschijnlijk vanwege een reclame en Simon komt onze kant op. Hij knielt bij Liam neer en zegt hem dat hij zijn hoofd achterover moet houden. Liam doet wat hij zegt, maar komt algauw weer overeind om bloed uit te spugen. Simon gebaard om een EHBO dienst en laat het aan hen over. ‘Wat is er met hem gebeurd, jongens?’ Vragend kijkt Simon ons aan. Ik voel de blikken van de anderen op me branden als ik begin te vertellen. ‘Ik kwam erachter dat Liam al best lang op de wc zat en besloot eens te kijken. Op de wc was hij niet en toen ik terug liep hierheen, kwam hij uit één van die kamertjes. Helemaal onder het bloed. Ik vroeg hem wat er gebeurd wat en hij zei alleen Logan’s naam. Waarschijnlijk heeft hij Liam in elkaar geslagen, daarvoor zit hij ook hier, als straf van de vorige keer.’ Leg ik hem uit. Simon kijkt me aan met ernst in zijn ogen geschreven. Hij knikt een keer en loopt de ruimte uit, vermoedelijk Logan uithoren. Ik richt mijn blik weer op Liam en gelukkig is het bloeden gestopt. Nu zit hij daar met twee enorme watten in zijn neus en een zak ijs op zijn oog, die al mooi blauw is geworden. Na nog een kwartier mogen we het podium op komen voor de uitslag. Voor het eerst sinds ik Liam vond, komen de zenuwen weer terug. Zijn we door of niet?