Voices :(

Het is 23 Augustus, vandaag is de eerste schooldag. Ik zit op een nieuwe school in een nieuwe klas. Op mijn oude school werdt ik gepest met mijn probleemen. Nu zit ik hier als enige nieuwe in de vierde. Ik heb nu mentorles en we praten over probleemen iedereen moet omste beurt een probleem dat deze persoon had of heefd vertellen. Ik luister natuurlijk weer eens niet mee en kijk een beetje naar buiten ik zit weer eens te dagdromen. Als ik plots uit mijn droom wordt gehaalt door de mentrix "Lisa, jij bent aan de beurt kom maar naar vooren" Zegt ze vrolijk. Ik loop voorzichtig naar vooren maar zodra ik voor de klas sta hoor ik een stem een zware en enge stem de die mijn liefste zusje heeft vermoord. "Jij bent helemaal niks waard. Niemand geeft om je je ouders zijn dood en eindelijk gelukkig na 12 jaar met jouw. Je zusje werdt zo gek van je dat ze zelfmoord pleegde.Echt waar niemand maar dan ook niemand is blij dat jij bestaat." zei de stem. Bij het hooren van die woorden loopen de tranen over mijn wangen en laat ik me op mijn knieen vallen en ik begin met mijn vuisten op de grond te slaan. Ik gil "Laat me met rust het is niet mijn schuld dat mijn zusje dood is het is jouw schuld. Jouw woorden hebben haar gebroken." Ik voel hoe twee sterke armen me optillen ik sputter niet tegen en laat me vermoeid hangen in de armen. Ik wordt het lokaal uitgetild en pas weer in de gang neer gezet. Ik wordt omgedraaid en kijk recht in het bezorgde gezicht van Chriss een klasgenoot hij was op de basisschool mijn beste vriend later gingen we allebij naar een andere middelbareschool. We hielden wel contact en zagen elkaar nog vaak. Tot mijn ouders halverwegen de brugklas overleden in een auto ongeluk. De begravenis was de laatste plek waar ik hem had gezien en het laatste wat hij tegen me had gezecht was gecondoleerd. Maar aangezien hij mijn beste vriend was wist hij al wel van de stem in mijn hoofd maar hij wist niet wat er in de 3 jaar na de dood van mijn ouders van mij was geworden. "Jij denkt vast dat ik door mijn familie ben geadopteerd na de dood van mijn ouders he? zei ik tegen hem. "Ja" antwoorde hij droogjes. "Nou niet dus ik had als meisje van 12 al een eigenhuis en 5 bijbaantjes om voor mijn zusje van 7 te kunnen zorgen. Ik heb haar opgevoed als een moeder ik bracht haar elke ochtent naar school en dan ging ik door naar mijn school. Ik vertelde iedereen dat mijn tante bij ons in huis woonde en voor ons zorgde. Dat was twee jaar lang goed gegaan we waren gelukkig en alles ging goed. Tot ik mijn zusje huilend in haar kamer aantrof ze vertelde me over een stem in haar hoofd die haar steeds afkraakte en vertelde dat niemand om haar gaf. De stem zat al in haar hoofd sinds haar vijfde verjaardag.Het was dezelfde stem als die ik in mijn hoofd had sinds mijn vijfde verjaardag. Ik zei dat ze de stem moest negeren en dat ik om haar gaf heel veel. Toen moest ik weer gaan om boodschappen te doen. Toen ik terug kwam en naar boven riep kreeg ik geen antwoord ik liep de slaapkamer in en trof haar daar dood aan op de grond. Naast haar lag een briefje met daarop de woorden:

Lieve zus
Ik weet dat jij wel van me houd maar verder had de stem gelijk.
Niemand anders dan jij geeft om me dus ik kan er maar beter niet meer zijn.
Ik ben voor jouw ook alleen maar een last ik kost geld en tijd.
Dus nu kan jij ook veel rustigger leven.
Xxxxxxxxxxxxxxxx
je zusje Ximena

Niet lang na de begravenis van mijn zusje werdt ik opgepakt door de politie en in een weeshuis gezet. Waar ik na drie dagen ook alweer weg was gelopen. Sindsdien woon ik in een kraakpand en koop ik eten van mijn bijbaantjes geld." schreeuwde ik boos. Ik hadd zo hard geschreeuwd dat de hele gang en alle lokaalen daar in het hadden gehoord. Hij mompelde heel zachtjes "sorry" "Het is niet jouw schuld het allemaal mijn eigen schuld zoals de stem al zei" na die woorden zette ik het op het lopen ik rende weg zo hard als ik kon tranen liepen over mijn gezicht. Ik rende de trap op naar boven zoekend naar een raam dat open en dicht kon. Toen ik er eindelijk een had gevonden klom ik in het raamkozijn maar toen ik wou springen werdt ik naar achteren getroken door twee sterke handen. Chriss draaid me om en duwd me tegen de muur. Zijn handen liggen nog steeds op mijn heupen zodat ik niet weg kan. "Wat ben je aan het doen?" vraagt hij boos maar tegelijk ook bang voor mijn antwoord. "De stem heeft gelijk niemand geeft om me ik kan maar beter niet meer bestaan. Dus ik ga zelfmoord plegen." zei ik snikkend. "Alsjeblieft pleeg geen zelfmoord. Weet je ik geef om je, ik hou van je alsjeblieft doe het voor mij" zei hij huilend. "Dat kun je wel zeggen maar bewijs het bewijs dat je van me houd" gilde ik boos. Meteen voelde ik zijn zachte lippen op die van mij. Even schrik ik maar dan zoen ik terug ik voel zijn tong tegen mijn onderlip aantikken en ik open gewillig mijn mond.


Een paar dagen later

Ik wordt gesmst het is Chriss:

Hey schat,
Ik ga verhuizen.
xxxxxxx je vriendje

Ik schrik me kapot en sms meteen terug:

Hey liefie,
Waarheen??
xxxxxxxxxxxx hvj

Meteen krijg ik een sms terug:

Naar jouw!!!!
xxxxxxxxxx
p.s.Kijk uit het raam!

Ik kijk naar buiten en daar staat hij met zijn koffers mijn vriendje. Hij zou me beschermen tegen alles en iedereen. En vooral tegen de stem die nu niet meer kon zeggen dat er niemand om mij gaf want hij hield van me.

Hey mensies,
Ik hoop dat jullie dit hoofdstukje mooi vonden!
Reactie??
Kudo??
Abo??
Xxxxxxxxxx Lidewij