-016- (Sammie'S POV)

Kut, ik heb geschreeuwd tegen Louis. Ik kijk Harry schuldig aan. “Let’s look for him.” Stel ik voor. Harry knikt en doet zijn rits dicht. “LOUIS!!!” Schreeuwen we beiden. Als we een tijdje gezocht hebben zegt Harry ineens “Ferrish wheel!”. We rennen naar het reuzenrad. We zien Louis en Naomi die aan het knuffelen zijn. “Awww…” Zeggen we beiden met een big smile. Dan realiseer ik me dat Naomi hoogtevrees heeft. Ik kijk naar haar en zie niets op haar gezicht dat op angst lijkt. In tegenstelling, ze heeft een grote glimlach op haar gezicht. “Isn’t she afraid?” Vraag ik. “The magic of Louis Tomlinson!” Zegt Harry grappend. Ik kijk jaloers. Wat hebben die twee met elkaar? “Awww, is little Sammie jealous?” Zegt Harry met een pruillipje. “Yes.” Zeg ik met puppyogen. “What is it with you and Tomlinson?” Vraag ik. Ik benadruk ‘Tomlinson’. “Don’t call him like that.” Meent Harry. Ik vraag waarom ik hem niet zo mag noemen. “He was bullied and the Bullies called him Tomlinson.” Zegt hij. Ik slik moeizaam. “H- he was bullied?” Vraag ik. Harry zucht. “Yes…” Zegt Harry. Hij kijkt naar beneden waardoor de krullen rond zijn hoofd vliegen. “Are you okay?” Vraag ik. “Yeah, I’m fine.” Zegt hij. Hij kijkt me in mijn ogen. Hij geeft me een klein glimlachje. Ik zie dat er tranen in zijn ogen staan. Ik weet dat hij veel om zijn vrienden geef. Ik besluit hem maar een knuffel te geven. Ik snuif zijn geur op en besef dat er iets veranderd is… Ik ben gelukkig. Als ik Harry loslaat zie ik dat zijn gezichtsuitdrukking is veranderd… Vrolijk misschien? “I’m so Lucky to have you.” Zegt Harry. Hij heeft een bepaalde glinstering in zijn ogen. “I love you.” Meent hij. “I love you too.” Zeg ik terug. Ik weet nu wat ik zijn ogen zag… Liefde.