15 Scarlett Platt

Ik zat op een rots bij de rivier. Ik was niet van plan om nog naar huis te gaan. Hoewel, als ik Cat achter zou laten, had ze me waarschijnlijk in no time weer gevonden. Ik had het ooit een keer geprobeerd. Ik wilde weten wat er met Esmée was gebeurd, want een lichaam verdwijnt niet zomaar en toen had ik het geprobeerd, maar ja, ze had me binnen twee dagen gevonden... Toen had ik ook niet echt mijn best gedaan om mijn sporen uit te wissen. Ik speelde zenuwachtig met een takje. Als ik nu weg zou gaan, en mijn best zou doen om niet gevonden te worden, dan was ik Cat waarschijnlijk voorgoed kwijt. Hoewel dat me op dit moment niet veel kon schelen. Ik zuchtte en stond op. Ik had hier echt genoeg van. Edward, Cat, dit hele kutleven. Ik lag veel liever nu dood onder de grond. Kon geregeld worden. Ik stond op en sprong de rivier over. Volgens Alice was de rivier de grens van het gebied van de wolven. Hmm, hopelijk zou het niet te lang duren voor ik een van hun tegen zou komen. Ik had gelijk. Na ongeveer tien minuten te hebben rondgezworven hoorde ik geritsel. Ik stond direct stil. "Kom maar.", fluisterde ik zachtjes. Maar toen gebeurde er iets wat ik absoluut niet had verwacht. Ik had gedacht dat zo'n beest me direct zou bespringen, zoals de vorige keer, maar hij liep rustig naar me toe met een vragende blik in zijn ogen. "Wat is er mis met jou?", schreeuwde ik geïrriteerd toen hij bleef staan. Hij verdween weer. Ik sloeg woedend tegen een boom die daardoor omflikkerde. Oeps. Toen verscheen er opeens een jongen en nu was ik echt compleet lost. Hij rook precies hetzelfde als die wolf en had ook dezelfde ogen. "Wat doe je hier?", vroeg hij. Hij leek idioot blij om me te zien en dat maakte me nog meer in de war. Ik zei niks. "Ik had niet gedacht je hier nog te zien na wat er de vorige keer is gebeurd." Op dat moment begon mijn telefoon te trillen. Ik keek ernaar, zag dat het Alice was en drukte haar weg. Ze was m waarschijnlijk weer geflipt omdat mijn toekomst was verdwenen. "Waarom deed je niks?", vroeg ik uiteindelijk. Hij glimlachte schuldig. "Kan ik niet, waarom? Wilde je dat ofzo?" Hij stond inmiddels op nog geen halve meter afstand. "Wat is er?", vroeg hij toen ik niets zei. "Mijn zus en Edward en ik word er helemaal gek van." Waarom verteld eik dit aan hem? Ik wist niet eens hoe hij heette. "Edward?" Ik zette een stap achteruit. "Lang, ingewikkeld verhaal en ik vertel het niet graag aan random jongens die ik net heb ontmoet en die het woord t-shirt moet opzoeken in een woordenboek." Hij glimlachte. "Ik ben Seth.", zei hij. "Scarlett."

We zaten nog heel lang te praten, regelmatig onderbroken door Alice. Opgegeven moment hoorde ik Seths maag knorren. "Volgens mij moet jij naar huis.", zei ik plagend. "Zie ik je nog een keer?', vroeg hij. Hij keek me met bijna smekende ogen aan. "Ik denk het." Ik stond op. "Maar ik moet ook eens naar huis." Voordat ik ging gaf ik Seth snel een kus op zijn wang. "Tot snel.", beloofde ik en ik ging naar huis. Waar weer andere problemen begonnen, want Cat stond tegenover Edward en ze was woedend. Dat was nog zacht uitgedrukt.