Hoofdstuk 103

Yuna

De volgende morgen kom ik beneden en zie ik dat Alana al aan tafel zit. Nadat ik haar heb begroet ga ik naast haar zitten.
‘Waar is Jack?’ vraag ik na een tijdje nadat ik wat brood heb gepakt.
‘Die is de draken even doen’ zegt ze met wat teleurstelling in haar stem.
‘Ow, en mocht je niet mee van hem?’ vraag ik terwijl ik niet probeer te lachen.
‘Nee, omdat je dan misschien ongerust zou zijn. Ik vind het een flauw excuus’ mompelt ze zachtjes.
‘Wat is een flauw excuus?’ vraagt Jack als hij naar binnen loopt.
‘Niks’ zeggen Alana en ik tegelijk en schieten in de lach. Jack kijkt ons verbaast aan, schud zijn hoofd en gaat bij ons aan tafel zitten.
‘Er is markt vandaag’ zegt Alana na een tijdje en ze kijkt me hoopvol aan.
‘Dat is leuk. Zullen we daar vanmiddag heen gaan?’ vraag ik.
‘Heb je iets nodig dan?’ vraagt Jack verbaast.
We schudden allebei ons hoofd. ‘Ik niet’ lach ik.
‘Dat maakt toch niet uit?’ vraag ik en kijk de kant van Alana op. Ze schud nee en Jack zucht een keer.
‘Heb jij iets nodig?’ vraag ik aan Jack die opstaat om naar de woonkamer te lopen.
‘Wie? Ik?’ vraagt hij en hij draait zich om. Ik knik een keer.
‘Ik heb niks nodig hoor’ na dat hij dit heeft gezegd strompelt hij de keuken uit.
‘Dan gaan we gewoon kijken’ zeg ik en ruim mijn bord op.

Tegen de middag lopen we richting het dorp. Toch gaat Jack mee. Veel zin heeft hij er niet in want alleen al het pad af van het huis heeft hij al twee keer lopen zuchten.
Eenmaal op de markt komen we Ellen tegen die een stukje met ons meeloopt. Jack daar in tegen is een paar keer spoorloos verdwenen. Al dat geklets is misschien ook niet zo leuk voor hem. Alana kan het goed vinden met Ellen dus is het een leuke middag.
Nadat we het laatste stukje van de markt hebben gezien gaan Ellen en ik nog even ergens zitten en wat drinken terwijl Alana met andere kinderen speelt.
Na een tijdje nemen we afscheid en lopen Alana en ik nog even naar de bakker zodat ik dat morgen niet hoef te doen. Dan lopen we langzaam aan weer richting huis.

Net voordat we het pad op lopen voegt Jack zich weer bij ons en meld meteen dan hij de draken al heeft gedaan. Terwijl Jack samen met Alana (om dat ze graag wil helpen) het vuur aanmaken begin ik met koken. Als ik eenmaal klaar ben en in de woonkamer naast Alana ga zitten begint het buiten ondanks dat het vanmiddag zulk goed weer was hard te regenen en na een tijdje ook te onweren.
In mijn ogenhoeken kan ik net zien hoe Alana een paar keer opschrikt. Jack steekt een paar extra kaarsen aan om het wat lichter te maken zodat de flitsen wat minder opvallen. Jammer genoeg werkt het niet echt, maar het is goed bedoelt.
‘Durf je wel te gaan slapen vannacht?’ zegt Jack terwijl hij naar buiten kijkt.
Ik zie dat Alana goed nadenkt over het antwoord. Ze wil ja knikken maar als er dan een harde klap klinkt schud ze snel nee.
Ik schiet een keer in de lach samen met Jack.
‘Anders schuiven we bij mij boven de bedden bij elkaar. Dan kun je bij mij slapen als je wil?’ zeg ik als ik uitgelachen ben.
Alana knikt een keer dankbaar en als ze na een half uurtje moe begint te worden besluit ik maar naar bed te gaan. Jack loopt snel even met haar mee om haar slaapkleding te pakken terwijl ik de bedden verschuif en me omkleed.
Als Alana zich tevreden op het bed laat vallen zucht ze een keertje en trekt de dekens goed over zich heen.
Ik blaas nog even een kaars uit en ga naast haar liggen. Niet veel later voel ik hoe ze tegen me aan in slaap valt.