Direction 49.

‘Ik heb een plan…’ klonk Liam verrassend helder. Meteen hield de uit de hand gelopen discussie op en werd Liam door vier paar ogen nieuwsgierig aan gestaard.
‘En die is?’ vroeg Zayn ongeduldig. Het werd stil en een ongemakkelijke spanning hing in de ruimte. Je kon bijna een klok horen tikken, wat vreemd zou zijn aangezien hier geen klok hing. Er leken uren voorbij te gaan die in werkelijkheid seconden bleken te zijn. Liam ademde diep in en uit en legde daarna zijn plan uit. Eerst begreep ik het niet helemaal, maar na drie keer het plan gehoord te hebben begreep ik het. Het plan had alleen wel een probleem.
‘Maar we zitten toch vast, dus hoe kunnen we vrij komen?’ vroeg Harry. Het werd weer stil en ongeduldig tikte ik wat met mijn voet op de grond wat tot ergernis van de rest leidde, maar ik trok me er even niets van aan en negeerde het. Geklingel van het ijzeren materiaal galmde door de ruimte.
‘Lou kap daar eens mee, het helpt toch niet’ zuchtte Harry. Ik keek weer naar Liam, maar die leek weer in zijn eigen wereldje te zijn om zijn plan te verbeteren en vrij te kunnen komen.
‘O’ nee denk je dat het niet helpt? Waarom ben ik dan los?’ riep Louis enthousiast door de ruimte terwijl hij opsprong. Verbaasd staarde ik hem aan en even vergat ik hoe ik moest praten.
‘Hoe...hoe…hoe?’ stamelde ik. ‘Ik had mijn handen als een vuist gevormd waardoor de ijzeren draden om mijn vuist kwam en ik dus meer ruimte had’ zei Louis trots.
‘Oké goed Louis, kun je ons nu misschien los maken voordat de bewakers straks terug komen?!’ zei Liam snel. Net toen Louis actie wilde ondernemen galmde er voetstappen op de gang. Ik hapte naar adem en hield deze in. Ik hoopte als ik geen adem zou halen dat ze hier niet naar binnen zouden komen, wat nogal stom klonk maar als je in zo’n soort situatie zit klinkt dit realistisch. De voetstappen vervaagde en ik zuchtte opgelucht mijn ingehouden adem uit. Ik begon al behoorlijk duizelig te worden. Louis trok en friemelde aan de draden, maar zonder succes. Ze zaten te strak en al deze bewegingen maakte het alleen maar erger en pijnlijker voor ons. Net toen ik de hoop wilde opgeven om ooit weer de buitenwereld te kunnen zien viel mijn blik op een glimmend voorwerp.
‘De sleutel! Hij hangt daar!’ riep ik blij. Uit enthousiasme wilde ik op springen, maar net op tijd realiseerde ik me dat ik nog altijd vast zat en dit dus niet veel nut zou hebben. Louis draaide zich om en volgde mijn vinger die richting de sleutel wees. Louis stapte erop af en maakte de sleutel los van de haak.
Met een pijnlijke blik wreef ik over mijn polsen die helemaal rood waren geworden. Gepraat op de gang verbrak de blijdschap en al snel werd de stemming gespannen.
‘Oké iedereen kent het plan? Dan op je plek!’ riep Liam snel en ging weer op zijn plek zitten. We hadden eigenlijk twee plannen, waar van eentje hopelijk niet aanbod hoefde te komen. Bij dit plan moest namelijk iemand zijn leven op offeren voor de andere. De deur klink ging langzaam omlaag en Louis en Harry die achter de deur stonden gingen wat dichter tegen de muur aan staan. De deur vloog open en het scheelde niets of Louis en Harry hadden nu een bloed neus. De bewakers stapten langzaam naar binnen. Ik stootte Liam met mijn elleboog aan als teken dat hij kon gaan schreeuwen dat tot verbazing zou weken bij de bewakers. Net toen de bewakers afgeleid werden en dus het grote mes in hun hand iets losser werd gelaten duwden Louis en Harry de deur zachtjes naar voren. Harry sprong bij de bewaker zonder mes op zijn rug en Louis schreeuwde keihard ‘Boe!’ in de bewaker zijn oor met het mes. Geschrokken liet de bewaker het mes los en nu zou het mijn beurt zijn om in actie te komen. Ik schoof naar voren en pakte het mes stevig vast. Even was ik vergeten dat Zayn achter mij stond en ik zwaaide wild naar achteren waardoor er een tweede diepe snee in Zayn zijn arm ontstond. Zayn begon te schreeuwen en geschrokken door de plotselinge schreeuw achter mij liet ik het mes weer los. Zayn bukte snel en pakte deze weer op.
‘Dankjewel Niall’ riep Zayn sarcastisch en rende op de mannen af. Ik sloot mijn ogen en wachtte gespannen af. Schreeuwen vulde de kamer en het geluid van een mes dat een lichaam binnen drong kwam steeds vaker aanbod. Nieuwsgierig opende ik mijn ogen en ik zag twee bebloede lijken op de grond liggen. Een rilling ging door me heen en een naar gevoel bekroop me. Wat toch best raar was aangezien de dood van de bewakers betekende dat wij nu de kamer uit konden rennen en verder konden gaan met ons plan, want deze was nog altijd niet over. Ik voelde hoe iemand mijn hand vast pakte en ik keek even opzij en staarde in de groene ogen van Harry. Hij kneep even in mijn hand als aanmoediging en rende toen de kamer uit. Zayn volgde al snel en uit eindelijk renden we allemaal door het gebouw om het laatste gedeelte van ons plan in werking te zetten.

Ik zit te denken aan een vervolg en ik heb daar ook een klein ideetje voor, maar als jullie nog ideeën hebben hoor ik die graaaaaaag!!! ^-^. Oh en wat vonden jullie van dit hoofdstukje?! .