Chapitre Vingt-Trois

Amelia Rousseau

Als ik in de les zit, denk ik terug aan gisteren. Het was echt heel leuk met Liam. Hij is zo'n lieve, betrouwbare, zachte, aardige jongen. En ik heb vooral hartstikke veel zin in volgende week. We gaan schaatsen zoeken voor hem. De eerste keer dat ik ga winkelen met een jongen. De eerste keer! Tegen Luca hoefde je nog niet eens te zeggen dat je ging winkelen, want dan klaagde hij al. Hij heeft er een hekel aan! Ik woel door m'n haar en probeer de les te volgen.
"Als je terug bladert naar twee hoofdstukken geleden, heb je een voorbeeld voor de opdrachten. Die theorie moet je ook nog doorlezen, en begrijpen voordat je aan dit nieuwe hoofdstuk begint", vertelt de leraar. Ik blader terug in het boek en in mijn schrift. Ik lees in het boek de theorie even door en bekijk daarna de opdrachten in mijn schrift. Het staat vol met hartjes en ik kan het amper lezen. Deze opdrachten herinner ik me maar al te goed. Die heb ik samen met Luca gemaakt, en toen hebben we een hele leuke middag gehad. Van de opdrachten is er toen niet veel meer gekomen. Ik kleur één van de hartjes in en kijk er starend naar. Plots prik ik er hard met mijn pen in. De klasgenoot die naast me zit, kijkt verschrikt op. Hardhandig scheur ik de bladzijde eruit en maak er een prop van.
"Kun jij mikken?", vraag ik aan mijn buurman, die het toekijkt.
"Vast wel, geef maar hier", lacht hij. Ik geef de prop aan hem, en precies langs de leraar, gooit hij hem in de prullenbak. Het levert hem een boze blik van de leraar op, maar dat negeert hij. Vervolgens kijk ik weer in m'n schrift. De volgende bladzijde is tevoorschijn gekomen, die net zo vol gekliederd is als de vorige. Hm. Het hele schrift eruit scheuren heeft geen zin.
"Nieuwe kopen", zegt de jongen naast mij. Ik kijk op. "Ja, lijkt me tenminste wel zo slim. Uitwerkingen boekje aan de leraar vragen en een nieuw schrift kopen", adviseert hij. Ik glimlach dankbaar, en voor ik nog iets kan zeggen, gaat de bel al. Ik maak m'n schrift dicht en stop het met m'n boek in mijn tas. Het is pauze. Eens kijken of Ines al bij de kluisjes is. Ik gooi m'n tas over mijn schouder en loop het lokaal uit. Een koude windvlaag komt op me af. In het lokaal stond de verwarming lekker aan. Plots merk ik dat mijn mobiel trilt, die in mijn tas zit. Ik maak m'n tas open en rommel er in. Waar is dat rot ding? Ik pak m'n boeken eruit terwijl ik door blijf lopen. Ineens bots ik tegen iemand op en valt alles uit mijn handen. In een reflex hurk ik me en pak ik alles op. Ik zie hoe twee handen mij helpen en kijk vervolgens op naar Luca. Geschrokken kijk ik hoe hij de boeken bij elkaar raapt.
"Sorry", verontschuldigt hij zich als hij me de boeken aan geeft. Pas als hij opkijkt, in mijn ogen, heeft hij door tot ik het ben. Geschrokken kijkt hij me aan en schiet snel overeind. "Ame-", stokt zijn stem. Hij weet niet hoe snel hij zich moet omdraaien en weg lopen met z'n vrienden. Verbaasd kijk ik hem na tot hij de gang uit is, en vervolgens laat ik mijn ogen op de boeken vallen, die hij me zonet aan gaf. Mijn mobiel trilt nog steeds. O, ja, ik werd gebeld. Luca weet me echt weer helemaal van slag te brengen.