Hoofdstuk 4

De volgende dag fiets ik samen met wat vrienden naar school. Ik zeg geen woord
Over wat er die avond er voor is gebeurd. Ik durf zelfs bijna niets te zeggen, ik ben bang dat ik alles in een keer vertel! Als ik de school binnen loop beginnen mijn ogen overal te zoeken. Als we bij de kantine aan komen zie ik hem bij zijn kluisje staan! Mijn hart gaat te keer in mijn keel. Ik probeer oogcontact met hem te maken. Als hij me ziet maakt hij een klein lachje, dan kijkt hij heel uitdagend naar me. Neeh, hij bedoelt toch niet dat ik nu naar hem toen mag rennen! Mag ik mijn gevoel laten gaan? Hij maakt een klein gebaar met zijn handen die zeggen: kom dan, kom dan? Ik beging naar hem toe te rennen! Hij loop ook een stukje voor uit. Iedereen kan ons nu zien. Mijn vrienden roept me nog iets naar wat lijkt op:”WTF ga jij doen!?”
Als ik eindelijk bij hem ben sla ik mijn armen om hem heen, hij doet het zelfde.
KUS!!!!!!!!!!!! Echt iedereen kijkt nu naar ons! Maar dat maakt nu helemaal niets uit! We hebben verkering! Als we stoppen met de kus begint iedereen te klappen en te juichen! Hij lacht naar me en slaat een arm om me heen. We lopen samen naar mijn kluisje. Iedereen die ons ziet aan komen gaat meteen aan de kant. Als ik mijn boeken in mijn kluisje heb gelegd gaat de bel. “Maud ik zie je in de kleine pauze toch?”
“Natuurlijk zie je me in de pauze!”
Als ik samen met mijn vriendinnen naar het lokaal loop hoor ik allemaal vragen: WAT! HOE! WANNEER! WIE! Hierop geef ik graag uitgebreid antwoord.
Onder de lessen ben ik steeds met hun aan het praten. Als dan de bel gaat die betekend dat we pauze hebben ren ik nara de kantine. Ik zie hem daar zitten met zijn vrienden, als een van zijn vrienden me ziet staat hij op oom plaats te maken naast Jules voor mij. Daar ga ik dan ook zitten. We kletsen wat en dan pakt Jules een klein doosje met een strikje er om. Ik schrik me bijna dood als ik het zie! “Jules.. dat is toch niet voor mij of wel?”
“Dit is uiteraard voor jou lieve Maud!” Ik pak het van hem aan en maak het voorzichtig open….. Het is een ketting! Een half hartje waar Jules op staat! Hij trekt zijn t-shirt bij zijn hals een beetje naar onder. Dan kan ik zien dat hij ook een ketting omheeft met een half hartje waar Maud opstaat! “ Wat is dit super lief van je!” Als bedankje geef ik hem een kus. Dan gaat die stomme bel weer! “Ik zie je in de pauze toch Maud?”
“Natuurlijk zie je me in de grote pauze!” Die 2 lessen zijn echt zo saai! Als eindelijk weer de bel gaat die aangeeft dat we pauze hebben. Ren ik naar de kantine! Daar zie ik een vriend van hem staan die naar me zwaait. Ik loop naar hem toe en vraag waar Jules is. Hij zegt alleen maar:”Loop maar met me mee.” We lopen uit school naar het sportveld dat vlak naast de school ligt. Zie ik Jules daar zitten of niet? De vriend knikt in de richting van diegene die daar zit, dus ik had het toch goed. Ik loop er heen.