Hoofdstuk 3

We kijken elkaar even aan en dan slaat hij zijn arm om me heen, en drukt me dicht
tegen hem aan! Dit voelt echt geweldig! Dan rolt er een traan over mijn wang. Hij ziet het en veegt hem heel langzaam met zijn vinger weg. Ondertussen kijk ik in zijn perfecte ogen en verdwaal bijna. Hij geeft me een kus op mijn wang, lang nadat zijn lippen weg zijn voel ik de warme afdruk nog op mijn wang. Hij maakt een klein lachje en zegt dan: “Maud, je wang smaakt naar de zee.”
“Dat komt denk ik door mijn tranen” zeg ik heel stil. En daar rolt er alweer eentje. Deze keer zie ik zelfs een traan bij hem! Ik ben hem te snel af en veeg nu zijn traan heel langzaam weg. Daarna geef ik hem snel een kus op zijn wang, precies zoals hij ook bij mee deed. “Jules, je wang smaakt naar de zee” Hier moeten we allebei een beetje om lachen. We kijken even naar de sterren en de volle maan. Dan kijk ik mijn hond aan en zeg tegen haar:”Jij krijgt een super groot bot van mij!”
“Waarom?” vraagt Jules. “Nou omdat ze mij naar jou heeft gebracht en uhmm dat was eigenlijk wel mijn droom…..”
“Weet je Maud, dan ga ik met je mee oké? Want dit was ook mijn droom!”
Als Jules lacht stralen zijn ogen helemaal! Dan vraagt hij of we even zullen gaan wandelen. Hierop zeg ik natuurlijk geen nee! Hij pakt mijn hand en helpt me op te staan. Samen hand in hand lopen we over de dijk. We lopen tussen ene paar straten en komen uiteindelijk weer op de dijk terecht. Ik zie de lantarenpaal staan waar ik tegen aan heb gezeten. Wat toen wanhopig leek is nu waarheid geworden!
Nog 3 straten lopen voor we bij mijn huis zijn, nog 2 straten, nog 1 straat. Bij de bocht om mijn straat af te slaan pakt Jules me om mijn middel en geeft me een kus. Ik sla mijn armen om zijn hals en beantwoord zijn kus. Na de kus loop ik de hoek om met mijn hond. Stap voor stap loop ik verder bij hem vandaan. Als ik bij mijn huis ben kijk ik nog even om. Ik zie dat hij zijn vinger tegen zijn lippen aan legt. Dat is toch het teken om stil te zijn? Oww hij bedoelt dat wat er vanavond gebeurt is alleen ik en hij mogen weten. Dan geeft hij een handkusje en loopt weg, het donker in. Als ik in bed lig moet ik de hele tijd aan hem denken! Waarom mag niemand dit weten? Ik mag het toch wel tegen mijn vriendinnen vertellen? Wat is hij van plan? Doet hij dit alleen maar om te zorgen dat ik geen gebroken hart meer heb? Door de vele vragen die door mijn hoofd vliegen val ik in slaap.