Hoofdstuk 22

Anneke

Ik, Ales en Daan brengen Esther naar huis. Het was gelukkig niet zoon gedoe van wie er mee mocht en gelukkig mocht ik mee. Als we even later buiten komen moeten we eerst nog een poosje lopen maar ik en Ales protesteren. "IK WIL NIET LOPEN! IK BEN MOE!" roep ik en blijf staan en sla mijn armen over elkaar. "Ik ook! Ik ga met de bus!" roept Ales meteen en Daan vind het goed. Hij heeft volgens mij ook niet zo veel zin in lopen dus lopen we zonder gezeur de bus in. Als we even later in de bus kijkt de buschauffeur ons gek aan. "Was is er met haar?" vraagt hij en hij kijkt in Daan's ogen en zegt dan dat Daan voorin mag zitten. Daan gaat voorin zitten en wij lopen naar een paar plekken verderop. We gaan daar zitten en ik krijg tranen in de ogen. Wat een kut dag! Eerst Fleur, toen rein, en nu mijn beste vriendin Esther er nog bij! denk ik bij mezelf en kan de tranen niet meer inhouden. Ik begin te huilen. Meteen krijg ik een knuffel van Ales. "Ik ga eventjes naar Daan toe om te zeggen dat er niets is, omdat hij net keek en zijn ogen er bezorgd uitzagen ofzo" zegt Ales en geeft me een kusje. Hij loopt weg en dan ben ik alleen, ik pak mijn mobiel en ik zie dat ik 6 privé berichten heb. Ik open ze en zie dat ze van Gerben zijn. Gerben achtervolgt me al vanaf groep 5. Hij is al jaren verliefd op me en heeft niets meer van zich laten horen. Ik was eerst ook verliefd op hem maar dat hem ik hem nooit verteld. Ik open de berichten en begin ze te lezen:

De berichten

Hey beauty! Lang niet gesproken!

Hoe gaat het?x

Ik mis je heel erg!

Waarom reageer je niet? :'(

Waar ben je? Ik wil naar je toe!

Je maakt me blij!

Terug bij verhaal

Ik lees ze en krijg een glimlach op me gezicht. Ik heb hem al bijna een jaar niet meer gesproken of gezien, en dan opeens hebben we weer contact. Ik antwoord en dan krijgen we een gesprek. "Wil je verkering met me?" vraagt hij opeen en ik kijk met een geschrokken blik naar het beeldscherm. Ik doe me mobiel weg en stop hem in me tas. Even later gaan de deuren open en schud Ales me wakker. "An, we zijn er! Kom je?" zegt Ales en trekt me overeind. Als we even later buiten slaan is Esther nog niet wakker. "Jongens, we moeten nu snel naar huis, ik ben alleen thuis dus dat is nog een probleem!" zegt Daan. "Ja maar Esther en ik wonen hier heel dichtbij. Ik kan wel even bellen of we naar haar huis toe kunnen!?" zeg ik en pak mijn mobiel al. Ik heb alweer 4 privé berichten en leg mijn mobiel snel weg. "Wat is er?" hoor ik en dan zien we dat het Esther is. "O, uuhm... gewoon" zeg ik en loop verder. Ik weet precies waar Daan woont dus ik loop er heen, ik loop steeds sneller en na een tijdje voel ik een hand op me schouder. Als ik omkijk zie ik dat het Gerben is. Ik kijk hem aan en dan zoent hij me. "Anneke! Waarom?" hoor ik achter me en zie dat het Ales is. "Ales, nee! Wacht!" roep ik en ren hem achterna