Het begin van de nachtmerrie.

Ik ging liggen op mijn bed, Jane kwam langs.
Cole, fluisterde ze.
Ze had tranen in haar ogen.
Nee, nee waarom jij.
Je verdiend het niet, bij elk woord dat ze uitsprak viel een traan van haar wang.
Ze omhelsde me, "je bent mijn enige vriend, toe zeg dat het niet waar is!"
Ik kon geen woord uitspreken, het moment was te pijnlijk.
Ik streelde haar wang en zei, alles gaat goed gaan, dat weet je toch?
Ze kustte me, haar lippen waar warm en heel rustgevend.
Dat hoop ik, zei ze.
Ze ging weg.
Mijn ouders kwamen en omhelsde me.
Mijn moeder was aan het huilen en mijn vader hielt zich in.
We zullen altijd bij je blijven Cole, zei mijn moeder.
Ik vviel in slaap, het laatse dat ik zag is Jane die huilend terug kwam...

Acheblief abo, nu word het spannend.