Thirtysix

Jay keek van mij naar Lauren en van Lauren weer terug naar mij en leek na te denken over wat hij nu zou zeggen. De secondes tikten voorbij alleen leken het wel minuten, of beter nog het leken wel uren. Vol spanning wachtten Lauren en ik af wat Jay zou zeggen, zou het zijn dat hij het door had? Dat hij me herkende? Geen van de 8 mensen die in de ruimte waren durfde een geluid te maken, Lauren en ik keken naar Jay en Jay naar ons terwijl de rest tussen ons heen en weer aan het kijken was alsof ze naar een tennis wedstrijd keken. Ik zelf hield mijn adem in en was bang over wat er nu zou volgen. Uiteindelijk was het Zoey die de stilte verbrak, en zich richtte op Jay. "What where you trying to say Jay?" Vroeg ze. "Well.." antwoordde hij terwijl hij zijn blik los scheurde van mij en Lauren. "I was trying to say, if Lauren has known Skye for 16 years.. How come i never met her? And i always thought that she had a bestfriend called Lucie, my ex as you all know." Hij keek de jongens 1 voor 1 aan waarop ze alle 4 knikten, daarna keek hij Lauren aan die ook twijfelend knikte.
      Mijn brein ging als een razende te keer, ik wist dat er een manier zou kunnen zijn hoe ik me hier uit kon redden. Maar toen ik mijn echte naam hoorde vallen trok ik mijn blik los van het punt in de kleedkamer waar ik naar keek, zonder er echt naar te kijken. En plots wist ik precies hoe ik me hier voorlopig uit zou weten te redden, als Lauren meespeelde en Jay het zou geloven. "Well the reason you never heard talk Lauren about me, is because she couldn't tell anyone about me just like her parents." Wist ik uiteindelijk uit te brengen en ik waagde het erop om Jay aan te kijken zodat het meer geloofwaardiger over zou komen. "Skye.. You don't have to tell them you know." Zei Lauren die haar hand op mijn schouder legde. "I know Lauren, i'm not telling anything other then that. Because it's not the time or the place to tell it, and before you all ask questions.." Mijn ogen gingen van Lauren naar de rest van de groep. "I'm just not ready to tell my secret yet, and i really hope you guys understand." Het bleef stil voor een paar seconden, die opnieuw een eeuwigheid leken te duuren.
      Ditmaal was het Siva die de ongelmakkelijke stilte verbrak door zijn arm om mijn schouders heen te slaan en me tegen zich aan te trekken. "We all have our secrets, and we'll be here when you're ready to tell us yours, am i right boys?" Waren zijn wijze woorden. Er klonk instemmend gemompel van de anderen, nooit gedacht dat ik zo blij met enkel wat gemompel zou zijn. Ik verborg mijn gezicht in zijn shirt en doordat Siva zachtjes over mijn rug streek, kon ik de opkomende tranen niet langer bedwingen. Zachtjes snikte ik wat al gauw veroorzaakte dat Siva me nog dichter tegen hem aan drukte, met mijn ene hand greep ik zijn shirt vast om de aandringede gedachtens om het er allemaal uit te gooien te bedwingen.
      Ik voelde hoe Lauren opstond vanaf haar plek en hoe deze leegte naast me al gauw weer werd gevuld. De persoon die naast me was komen zitten nam de plaats van Siva in en trok me zachtjes op schoot. Ik liet het shirt van Siva los en liet de andere persoon zijn armen om me heen slaan, opnieuw verborg ik mijn gezicht in dezegene zijn shirt en snoof zijn geur op. Jay, hij had me geloofd tenmiste voor nu. Ik wist dat het niet eerlijk was om zo'n groot geheim voor hem verborgen te houden, maar zoals ik al had gezegt was ik er gewoonweg nog niet aantoe om het aan iedereen te vertellen.
      Jay maakte sussende geluidjes en streek met zijn ene hand zachtjes over mijn schouders en rug, terwijl zijn andere arm me dicht tegen hem aan drukte. Het leek te helpen, mijn verdriet werd langzaam aan minder en na enkele minuten stopten ook mijn schouders met schokken. Er rolde nog een laatste diepe, bibberede zucht over mijn lippen waarna ik mijn hoofd ophief en de ruimte rondkeek. Alle 7 paar ogen waren op mij gericht, en ik realiseerde me plotseling dat ik mijn emoties voor de eerste keer sinds 3jaar weer had bloodgesteld. "So sorry for all of this you guys, look at me i'm a mess.." Zei ik zacht. "Well you're a mess alright, but you're a hot mess." Zei Lauren met een voorzichtige glimlach, niet zeker wetened of ik nu alweer in de mood was voor 1 van haar vele grapjes. Een plostelinge grinnik van mijn kant deed de rest ook glimlachen. "It's alright Skye, like i said earlier, you're part of our own little family now and we all have our moments sometimes." Klonk de stem van Siva terwijl zijn hand over mijn boven arm streek, de rest van de groep kinkte instemmend en ik zag zelfs dat Tom zijn arm om Zoey had heen geslagen. "Thanks Seev, that really means alot to me and i promise this doesn't happen often to me so don't worry aboout me having a nervous breakdown anytime soon again." Glimlachtte ik wat hier en daar ook een wel gemeende glimlach opleverde op de gezichten van de anderen.

Is dit wat jullie verwacht hadden? Let me know what you think babes!
Love and Rocketz,
Lot!