80.

Elena Johnson

'Hij slaapt,' zei Louis met een glimlach voor hij naast me op de bank kwam zitten. Hij sloeg zijn arm om me heen en ik legde mijn hoofd op zijn schouder gelegd. De hele dag was hectisch geweest, maar nu hadden we gelukkig eindelijk rust. 'Elena?' 'Ja?' 'Waarom heb je die brief geschreven?' Ik slikte toen ik zijn vraag hoorde en wendde mijn blik naar beneden. Ik sloot mijn ogen en zocht naar de juiste woorden. 'Ik miste je. Ik voelde me ontzettend alleen. Het maakte me gek. Ik had niemand om tegen te praten. Ik dacht dat als ik een andere vriend zou krijgen, ik me niet meer alleen zou voelen. Ik wilde gewoon iets aan het verschrikkelijk lege gevoel van binnen doen. Toen ik die brief schreef... Ik kon het gewoon niet. Ik kon je hart niet breken. Later bedacht ik me dat ik nooit gelukkig zou kunnen zijn met een andere man en...' Mijn woorden stierven weg en maakte plaats voor tranen. Louis trok me in zijn armen. 'Ik ben er weer, en ik ga niet meer weg. Ik beloof het je!' Ik glimlachte door mijn tranen heen en voelde Louis' warme lippen op die van mij. 'Sorry,' fluisterde ik toen. 'Ik had je die brief nooit mogen sturen.' 'We maken allemaal fouten, Elena. Het is echt niet erg. Het is gebeurd en we vergeten het, oké?' Ik knikte. 'Zullen we een film kijken?' stelde Louis voor. 'Graag,' zei ik, mijn stem nog steeds een beetje schor van het huilen. Louis stond op en zocht een film uit de stapel dvd's in het kastje onder de televisie. Hij stopte een dvd in de dvd-speler en kwam vervolgens weer naast me zitten. Hij speelde wat met de afstandsbedieningen, maar uiteindelijk begon de film. 'Ik hou van jou,' prevelde ik nog voor ik me weer tegen Louis aan nestelde. Hij drukte een kus op mijn haren. 'Ik ook van jou,' zei hij, en die simpele woorden lieten mijn hart een slag overslaan. Ik had de man zo ontzettend veel gemist. Ik richtte mijn aandacht op de film, maar halverwege kon ik me er niet meer op concentreren. Louis zat naast me zijn sexy zelf te zijn en voor ik mezelf tegen kon houden drukte ik mijn lippen op die van hem. Hij was even verbaasd, maar zoende me vervolgens vol overgave terug. Hij duwde me voorzichtig achterover in de bank en kwam boven me hangen. Mijn handen vlochten zicht door zijn haren heen en trokken zijn hoofd weer naar dat van mij. Zijn handen gleden voorzichtig onder mijn blouse. Zijn koude handen zorgden voor tintelingen op mijn warme huid. Een een gemakkelijke beweging wist ik zijn shirt over zijn hoofd te trekken. Ook wist Louis mijn blouse snel op de grond te doen landen. Net toen hij aan mijn broek begon, hoorde we Nate huilen door de babyfoon heen. Ik maakte me los van Louis en keek hem aan. 'Blijf liggen, ik ben zo terug,' zei Louis. Hij drukte een kus op mijn lippen voor hij opstond en de kamer uitliep. Daar lag ik dan, in mijn bh en halfopen spijkerbroek op de bank, wachtend tot de liefde van mijn leven terug zou komen.