Mark

Mijn broer opende de deur en zijn gezicht stond strak en ik had het idee dat hij heel veel moeite had om zijn woede te beheersen en niet iemand te vermoorden.
‘Mark is hier,’ siste hij zachtjes. Hij knakte zijn vingers en balde zijn handen tot vuisten. ‘Ik heb iemand nodig die er voor zorgt dat ik hem niet vermoord want ik heb werkelijk geen zin om de volgende twintig jaar in de gevangenis te zitten, dat is die eikel niet waard.’ Scot kneep zachtjes in mijn hand en gaf me een bemoedigend knikje met zijn drieën liepen we naar binnen.
Ik was niet bang. Ik had twee wachters naast me die me geen van beide naar Frankrijk zouden laten gaan. Wat had ik te vrezen?
‘Iza.’ Mijn moeder, Mark en mijn vader stonden meteen op toen ik de woonkamer in kwam. Mijn moeder liep op me af, maar Scot had me, sneller dan dat ik zelf had kunnen reageren, naar achter getrokken en ging voor me staan.
‘Jonge man ga uit de weg en laat een moeder haar dochter ontmoeten,’ zei Mark met zijn arrogante ik-ben-veel-belangerijker-dan-jij-toontje.
‘Nee,’ zei Scot heel simpel. ‘Mevrouw ga alstublieft weer op de bank zitten en laat Iza beslissen waar zij wilt leven.’ Ik was hem zo dankbaar dat ik hem het liefst wilde zoenen.
‘Wel dit is toch te gek voor worden,’ zei Mark beledigd, maar mijn moeder liet hem zitten en toen pas zag ik dat er nog iemand in de woonkamer was; een politie agent, of officier ik had geen idee.
‘Zo simpel is het eigenlijk niet,’ zei de agent. ‘Mevrouw heeft de voogdij over Isa, dus ze zal mee naar Frankrijk moeten.’ Ik verstijfde. Paul en Scot keken elkaar even aan.
‘Wel in dat geval willen wij een klacht in dienen,’ zei Paul. ‘Mishandeling.’ Ik verstijfde. Scot gaf me nog een kneepje in mijn hand en ik verschool me achter zijn rug. Mijn vader en moeder keken niet begrijpend en Mark keek zo onschuldig als maar kon.
‘Mishandeling?’ vroeg de agent.
‘Ja, een paar gebroken ribben, blauw oog en hij is uit een raam gevallen,’ zei hij.
‘Van het dak,’ verbeterde Scot hem.
‘En een politie agent is ook bewusteloos geslagen,’ zei Paul en sloeg voor de agent kon reageren de agent neer. Scot stond voor ik met mijn ogen had kunnen knipperen voor Mark en sloeg hem vol in zijn ribben. Ik hoorde een krak en hij hapte naar adem. Scot sloeg hem nog eens tegen zijn hoofd en hij knalde vol tegen de muur op.
‘Ik neem aan dat jij dat vallen van het dak kan regelen,’ zei hij met een blik op Paul. Die knikte en tilde met gemak Mark op. Mijn moeder en vader waren te ontzet om ook maar iets te zeggen. Scot trok me mee naar boven.
‘Ik zal maar snel je spullen in pakken voor je moeder de politie belt,’ zei hij grijnzend. Ik greep een tas en trok mijn kast open.