Ik kan niet…

‘Heb je spijt?’ vroeg Scot zachtjes terwijl hij zachtjes over mijn blote rug streek. Ik dacht even na, maar toen begon mijn telefoon te zoemen. Ik zuchtte en ging overeind zitten. Ik voelde Scots ogen op mijn naakte lichaam branden, maar ik probeerde het te negeren. ‘Hi, pap. Nee, alles is goed.’ Ik ging op het voeteneinde van het bed zitten en probeerde me aan te kleden met de telefoon tegen mijn oor gedrukt. Scot grinnikte, maar bleef geamuseerd kijken en hielp me niet, volgens mij vond hij het veel te leuk om mij naakt te zien. ‘Wat is er?’ vroeg ik. ‘Je moeder is hier.’ Meteen verstijfde ik. ‘Ze… ze wilt… ze zegt… je moet weer naar Frankrijk.’ Zijn stem brak en ik begon te trillen. Mijn telefoon viel uit mijn handen en ik wilde schreeuwen, maar de schreeuw bleef in mijn keel steken en ik kreeg het gevoel alsof ik er in ging stikken. Scots warmen armen sloten zich om me heen en ik kroop zo dicht mogelijk tegen zijn borst aan.
‘Ik wil niet,’ wist ik uiteindelijk uit te brengen. ‘Ik… ik wil niet.’ Scot streelde zachtjes mijn gezicht en drukte kusjes op mijn wangen en lippen.
‘Je hoeft niet,’ zei hij zachtjes. ‘Je hoeft niet.’
‘Ik kan niet… ik kan niet.’ Ik begon te huilen en ik voelde me zo zwak. Alles wat de laatste dagen was gebeurd kwam tot me terug en het was gewoon allemaal te veel. Andere werelden, ontvoerd worden, mijn broer die slagtanden en vleugels had, Scot die in metaal veranderde en dan nu… terug moeten naar Frankrijk. Ik zou nog liever aan stukken gescheurd worden door wolven dan dat ik terug moest naar Frankrijk, terug naar Mark… ‘Ik kan niet…’
‘Shh,’ suste Scot zachtjes in mijn oor. ‘Denk je werkelijk dat ik je naar Frankrijk zal laten gaan?’ Hij hield me iets van hem af en keek me serieus aan. ‘Iza, ik kan mezelf in veranderen in een ijzer monster. Denk je werkelijk dat iemand me tegen kan houden als jij niet naar Frankrijk wilt? Jij gaat niet naar Frankrijk, einde verhaal.’ Hij kuste me zachtjes.
‘Kon je dat horen?’ vroeg ik zachtjes. ‘Wat mijn vader aan de telefoon zei?’ Hij knikte.
‘Zullen we je moeder gaan uithoren?’ vroeg hij.
‘Wat als Mark daar is?’ vroeg ik zachtjes. Scot keek me onbegrijpend aan. ‘Mark is mijn stiefvader en hij…’ Scots gezicht verstrakte.
‘Dan vermoord ik hem,’ siste hij zachtjes. Ik verstijfde.
‘Heeft Paul je verteld…’ begon ik. Scot schudde aarzelend zijn hoofd.
‘Iza, ik heb je naakt gezien,’ zei hij zachtjes. ‘Ik zie je nu naakt.’ Ik verstijfde nog meer en Scot streek zachtjes over mijn rug, over de littekens op mijn rug.
‘Nee,’ zei ik zachtjes.
‘Nee, wat?’ vroeg hij.
‘Nee, ik heb er geen spijt van,’ fluisterde ik. ‘Ik heb geen seconde daaraan gedacht toen ik bij jou was en nog nooit heeft iemand me dat echt laten vergeten.’ Scot kuste me heel zachtjes op mijn lippen.
‘Je bent prachtig Iza, laat niemand je ooit anders vertellen,’ fluisterde hij tegen mijn lippen. Ik voelde me warm worden en ik kuste hem weer.