Chapter one.

Het vijfdejaar begon als elk ander jaar, de ukkies werden ingedeeld, de afdelingen bleven applaudisseren, Perkamentus hield een toespraak en het eten was overheerlijk. Dat jaar leek het wel of elke nieuwe leerling voorbestemd was voor Zwadderich, en wij maar klappen.

Korzel en Kwast waren meteen de eerste avond al misselijk. Te veel taart gehad, zeiden ze. Maar goed dat er niet elke dag taart op het menu stond, anders had het elke avond zo gestonken naar kots in de slaapzalen.

De volgende dag moesten we meteen vroeg opstaan, vroeger als normaal. We moesten onze roosters namelijk nog krijgen, overnemen, vervolgens boeken bij elkaar zoeken en naar de eerste les lopen. Iedereen was moe, een stilte overheerste in de zaal. Een aantal nieuwelingen zaten nog steeds om de twintig seconden naar het plafond te kijken, ze snapten het niet, domkoppen.

Alles verliep zoals anders, er was niets nieuws aan het vijfde jaar, nog niet tenminste…