Carnavalsbal 10.

Maud:
Ik geef Nina een knuffel, en we spreken af dat we morgen met zijn vieren de stad in gaan. Milou en Max wilden morgen iets met z’n tweeën gaan doen, dus zij gaan niet mee. Jules en ik lopen naar zijn huis, daar blijven we slapen. Ik ben zo blij dat hij nu mijn vriendje is! Zijn arm ligt losjes over mijn schouder, als we een busje zien langsrijden. Het stopt vlak voor ons, maar rijdt dan weer door. We besteden er niet zo veel aandacht aan.

De volgende morgen word ik wakker met mijn hoofd op Jules’ borst, zijn arm om me heen geslagen.
“Heey Maudje, heb ik je wakker gemaakt?”
“Heey, nee hoor lieffie.”
We staan op. Ik ga me douchen en aankleden, terwijl Jules een ontbijtje maakt. Als hij zich ook heeft aangekleed, lopen we naar de C&A, daar hebben we afgesproken met Nina en Lars. We zijn vroeg, het is pas kwart voor twee, en we hadden om twee uur afgesproken. We gaan op een muurtje zitten. Jules slaat zijn arm om me heen, en ik leg mijn hoofd op mijn schouder. De zon schijnt, dus het is heerlijk weer.
Om kwart over twee zijn Lars en Nina er nog steeds niet. Jules belt Lars, maar zijn telefoon staat uit. Ik probeer Nina te bellen, maar ook haar telefoon staat uit. We proberen het nog een keer, weer niks. “Zullen we naar Lars’ huis lopen, en kijken of ze daar nog zijn?” vraagt Jules. “Is goed.” antwoord ik, want ik maak me toch best zorgen.