Hoofdstuk 8

Eerst even op twitter kijken, huh het zijn allemaal tweets van Mainiacs, heb ik iets fout gedaan ofzo? Snel lees ik een paar tweets, 'woooow, @MainiacTessa krijgt zomaar random tweets van Daan.' 'Wauw, die @MainiacTessa is echt een mooi meisje!' 'Jaloers op @MainiacTessa ! Maar ze verdient het wel' Het waren bijna allemaal lieve tweets, snel ga ik op Daan zijn twitter kijken. Ik zie allerlei tweets. '@0547daan: Beter kijkt @MainiacTessa eventjes haar w'app?' '@0547daan: Kan lieve @MainiacTessa haar w'app aub lezen?' Ik voel mijn hart weer kloppen in mijn keel en ga snel naar w'app. Ik zie veel berichten, ook van een onbekend nummer, eventjes lees ik wat het onbekende nummer heeft gestuurd.

Hey Tes!
Ik ben het Daan.
Ben je nog wakker?
Oh je slaapt dus al..
Ik ga ook maar slapen,
Weltrusten! xxxxxx
Goedemorgen beauty!
Lekker geslapen?
Oh, je bent er nog steeds niet.
Ga je nog iets leuks doen vandaag?
Waar woon je eigenlijk?
Zullen we binnenkort iets afspreken?
Tessa, kom is online..

Ahw, hij dacht aan me! Snel typ ik een berichtje terug.

Daan! Sorry, ik was gisteren al slapen ja en vanochtend had ik nog helemaal niet op mijn mobiel gekeken, sorry sorry sorry! Maar ja hoor, ik heb lekker geslapen, ik ga zo Bruno weer eventjes uitlaten, iets afspreken? Ja lijkt me super leuk!

Ik drukte op verzenden en zag dat net op dat moment Daan online kwam.

Ahw maakt niks uit joh!
Dankje.
Oh wou je Bruno net uit gaan laten? Ik wou net een stukje gaan wandelen met Banjer! Zullen we samen gaan?
Meen je dat? Ja lijkt me super leuk!
Tuurlijk meen ik dat en ja mij ook!
Uhm, ik weet waar je woont, ga je alvast klaar staan? Ik ben er binnen 30 seconden!
Hahaha oke!

Binnen 30 seconden? Nee dat kan nooit! Dacht Daan ondertussen. Ik rende snel de trap af, pakte de honden riem, deed hem om bij Bruno en liep het huis uit. En ja, daar sta ik dan, voor de deur van de persoon waar ik al zolang verliefd op ben.. Ik bloos ervan, ik haal een paar keer goed adem en druk dan op de bel. Na 1 seconden wordt er al open gedaan en kijk ik recht in de blauwe ogen van Daan, hij kijkt me met verbazing aan. 'Huh, je bent hier echt binnen 30 seconden heen gekomen en.. Hoe weet je waar ik woon? Enneeh.. waar woon jij dan?' zei Daan. Ik lachte vriendelijk naar hem, pakte zijn hand vast en trok hem mee, kijk hier woon ik en ik stopt voor een huis. Het huis naast die van Daan. 'Nooit? Dit is een grapje toch?' En Daan kijkt me weer verbaast aan, 'Ja ik meen het! Ik woon hier bij mijn oom en tante!' vertel ik lachend. Samen met de honden lopen we weer verder. 'Waar lopen we eigenlijk heen?' vraag ik opeens aan Daan. 'Hier vlakbij is een leuk bos waar je gezellig in kan wandelen, daar lopen we heen' antwoordde hij, verlegen keek hij me aan en pakte mijn hand vast, beiden bloosden we een beetje en liepen hand in hand verder naar het bos.