79.

Elena Johnson

Terwijl ik de wieg van Nate zachtjes heen en weer reed om hem stil te houden, stond ik gespannen te wachten tot Louis door de deur zou verschijnen. Voor me stond een hele horde fans te wachten en er stonden enkele fotografen tussen. Natuurlijk hadden ze mij allemaal al spot, en ze wachtte allemaal op het perfecte shot: Hoe ik Louis in zijn armen val na een halfjaar elkaar niet gezien te hebben. Hoewel ik me echt niet op mijn gemak voelde met de wetenschap dat ze op foto's uit waren, zou ik mezelf helemaal laten gaan bij Louis. De de meisjes oorverdovend hard gingen gillen keek ik eerst geschokken op naar Nate. Shit, ik had hem helemaal niet mee moeten nemen. Ik boog me over de wieg heen om het krijsende baby'tje weer stil te krijgen. 'Elena?' Ik draaide me om en zag Louis staan. Mijn hart maakte een sprongetje en ik voelde de tranen al over mijn wangen stromen. Zonder me verder drukt te maken over Nate, liet ik me in zijn sterke armen vallen. Louis tilde mijn voeten van de vloer en draaide met mij in zijn armen een rondje. Nadat hij me weer had neergezet keek hij me met zijn helderblauwe ogen aan. 'Ik heb je zo gemist,' fluisterde ik zachtjes. 'Weet ik,' prevelde Louis voor hij zijn lippen op die van mij drukte. Ik liet me helemaal meeslepen in de passionele zoen, omdat ik hem zo lang had moeten missen. Uiteindelijk werd het gehuil van Nate me weer duidelijk en haalde ik mijn lippen met tegenzin weer van die van Louis. 'Elena!' Ik keek op en zag deze keer Niall staan. Ik stond ik tweestrijd tussen mijn beste vriend en mijn kind. 'Louis, kan je even...' Ik viel stil toen ik zag dat Louis Nate al uit de wieg had getild en hem aan het troosten was. De fotografen konden maar niet genoeg foto's schieten. Ik glimlachte bij het verterende plaatje van de twee mannen waar ik het meeste van hield. 'Elena?' Niall trok opnieuw mijn aandacht. 'Sorry,' zei ik met een glimlach voor ik Niall me in een knuffel liet trekken. 'Ik heb je gemist,' vertelde ik ook de blonde Ier, omdat het zo was. 'Ik ben er weer en ik ga de komende tijd niet weg,' lachte de man. Ik kon alleen maar glimlachen. 'Het is goed dat we weer thuis zijn, vooral voor Louis. Hij ging toch langzaam maar zeker een beetje kapot toen hij jullie beide moest missen,' fluisterde Niall. Ik slikte. 'Het... Ik...' 'Je hoeft niks te zeggen, Elena. Je kan hier niks aan doen,' zei Niall. Ik beet op mijn lip en keek hem aan. 'Kleintje!' Ik keek met een ruk op en zag Zayn met een grijns op zijn gezicht staan. 'Dat heb ik dan weer niet gemist,' mompelde ik. Niall lachte en ik liep naar Zayn toe om hem me te laten knuffelen. 'Heb je goed voor Niall gezorgd?' vroeg ik hem grijnzend. 'Ontzettend goed, Elena. Ik zou niet anders kunnen,' lachte Zayn. Zijn borst trilde mee, waardoor ik me maar weer uit zijn omhelzing haalde. Toen ik me omdraaide zag ik dat ook Liam en Harry zich los hadden kunnen maken van de horde meisjes, die nu door de beveiliging buiten bereik van de mannen werd gehouden. 'Li,' glimlachte ik voor ik naar de man toe liep. 'Ik heb Lissa nergens gezien,' fluisterde ik zachtjes. Ik had wel verwacht dat ze hier ergens zou zijn, maar het tegendeel was waar. 'Ik weet het, ik ga zo naar haar toe,' zei Liam. Dit stelde me gerust. Als laatste stond Harry nog te wachten. Hij had een ondeugende grijns op zijn gezicht. Verbaast trok ik een wenkbrauw op. 'Is er iets?' 'Nee, niks. Gewoon blij je weer te zien,' zei de man. Ik was nog niet helemaal overtuigd, maar liet hem me toch knuffelen. 'Wil je Louis nooit meer zo brief sturen?' vroeg Harry na een kleine stilte voorzichtig. Ik slikte en voelde de tranen weer opkomen. 'Ik...' Harry streelde geruststellend over mijn rug. 'Ik wist het allemaal niet meer. Ik miste hem zo erg en...' Ik kreeg geen woorden meer uit mijn mond door de tranen die over mijn wangen stroomden. 'Kom, dan gaan we naar huis,' fluisterde Harry voor hij me los liet. Ik veegde de tranen van mijn gezicht en liep terug naar Louis. Hij keek duidelijk bezorgd toen hij mijn rode ogen zag. Ik glimlachte naar hem en pakte zijn hand vast. Hij kneep er even in, en ik wist niet hoe blij ik was dat ik mijn man weer terug in mijn leven had.