Carnavalsbal 4.

Als ik weer wakker word, zie ik dat in de kamer waar ik ben niet veel staat: een bed en een tafel met twee stoelen. Er is ook een deur, vermoedelijk naar de badkamer. Ik doe mijn ogen weer dicht en langzaam komen er flarden terug van de vorige avond en van vannacht, toen ik heel even wakker was. Lars! Ik veer omhoog en kijk de kamer rond. Waar is hij? Ik sta op terwijl er allemaal gedachten door mijn hoofd gaan. Stel dat ze hem ergens anders heen gebracht hebben, of hem verwond hebben of erger… De tranen springen in mijn ogen. De deur! Ik ren er naartoe, en ruk hem open. “Lars!” gil ik. Ik kan niet zien wat hij doet. Lars draait zich met een ruk om. “Nina!” Ik ren naar hem toe, en werp mezelf in zijn armen. “Lars,” snik ik.
“Sssht, rustig maar, het komt wel goed, ik ben bij je.” fluistert hij, terwijl hij mijn haren streelt. Als ik wat gekalmeerd ben lopen we samen terug naar het bed. “ik ben zo terug liefje.” En hij loopt weer terug naar de badkamer. Het lijkt net alsof hij strompelt. Als hij terugkomt zie ik Dat hij inderdaad strompelt. “Lars, wat is er met je been?”
“Niks om je nu zorgen over te maken.” Hij komt naast me zitten, en slaat zijn arm om me heen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Zijn ene hand streelt langzaam mijn haar, terwijl zijn andere hand die van mij vasthoudt. Hij geeft er af en toe een kneepje in.
“Lars?”
“Mmh?”
“Hoe komen we hier, en waar is hier?”
“Herinner je je gisteravond nog?