Vriend of vijand.

De zondag was een rustige dag. We hebben eerst uitgeslapen en hebben daarna met zijn alle ontbeten. Tijdens het ontbijt moest ik weer aan gisteren denken. Als hij het werkelijk was geweest, dan volgt hij mij en dat doet me rillen. Hij zou de kinderen of Ivan en Leah iets aan kunnen doen. Ik zou mezelf nooit vergeven als dat gebeurt en ik er niet aan heb gedaan om het te volkomen. Ik neem een besluit. Ik moet er achter zien te komen wat er die avond is gebeurt. ''Vind je ook niet, Ginn?'' Emma kijkt me vragend aan. Veel te laat kom ik er achter dat ze tegen me spreek. Verontschuldigent glimlach ik. ''Sorry, Em. Wat zei je?'' Ze schud haar hoofd, maar glimlacht nog steeds. ''Ik had het er over hoe cool het gisteren was. Wat zit je met je gedachten?'' Deze vraag heb ik verwacht. ''Sorry, veelste ver weg. Ivan knijpt zijn ogen samen. Ik kijk hem even aan, maar draai dan mijn blik weg. Na het ontbijt pak ik mijn laptop.Op internet ga ik op zoek naar onderdrukte herrineringen boven te halen. Ik scrol de pagina's af, maar vind niks wat ik werkelijk kan gebruiken. Uiteindelijk kom ik op een pagina die me verteld over hypnose. Ik scrol door de pagina. Het vertelt me dat je onder een hypnoze word gebracht en dat je de herrinering weer opnieuw leeft. Ik zou het niet opnieuw willen leven, maar als het zou helpen deze familie te beschermen, doe ik alles. ''Waar kijk je naar? Hypnose?'' Emma staat achter me en kijkt over mijn schouder mee. Ik klik het weg, ook al weet ik dat ik al te laat ben. Ivan die tegen over me zit aan het eiland kijkt geintereseerd op. ''Oow het is niks.'' Natuurlijk geloven ze het geen van tweeen. ''Ginny, vertel. Wat ben je van plan?'' Ik zucht, wetend dat ik niet zou kunnen liegen. ''Ik heb opgezocht hoe ik mijn herrineren weer naar boven kan halen. Met hypnose.'' Ivan begreep wat ik bedoelde. Emma niet. ''Hoe bedoel je dat. Welke herrinering?'' Ik trek Emma in mijn armen. ''De herrinering die ik niet meer weet. En dacht nooit te hoeven weten.'' Haar lippen vormen een o. ''oow, je bedoelt de avond van het ongeval.'' Wat formuleerde ze dat toch weer goed. ''Waarom wil je hem opnieuw beleven? Dat is toch niet nodig?'' Ik sluit even mijn ogen. Nee, ik wil het niet. Maar ik moet. ''Ik vind het maar niks, mijn gevoel zegt dat die vent er iets mee te maken heeft. En als hij werkelijk daar was gisteren, dan weet hij dingen over mij. Ik wil niet dat hij jullie iets aan doet. Dit is de enige manier.'' Mijn stem word krachter. Ik wil niet alleen hem overtuigen, maar ook mezelf. Ivan staat op en loopt om de tafel heen om me te omhelzen. ''Zal ik met je mee gaan?'' Ik knik. ''Graag. Ik heb wat gevonden niet ver hier vandaan. 10 minuten met de auto.'' Hij knikt en geef me een kus op mijn wang. ''Dan doen we dat.'' Emma blijft stil naast me zitten. Na een tijdje vraagt ze: ''Spelletje?'' Ik knik en trek mezelf overeind. We lopen naar de spelletjeskast en Emma stemt voor monopolie.''Is goed, maar dat kunnen we niet met zijn tweeen spelen. Ga maar vragen of je zusjes ook willen spelen.'' Emma loopt meteen door naar boven. Het duurt niet lang voordat ze met zijn drieen weer naar beneden denderen. Ik pak de doos van monopolie en loop naar de tafel. De kids komen bij me zitten en helpen het klaar te zetten. ''Ik ga eerst.'' Oow daar gaan we weer. Ik rol met mijn ogen. Ik hoor Ivan verder op zachtjes lachen. ''Nee, ikke ga eerst.'' Zegt Britt opvolgent na Isa. Natuurlijk is Emma het daar niet mee eens. ''Niet, jij was de vorige keer al eerst. Ik ga eerst.'' Ik zucht en zegt dan.''Weet je hoe wij het gaan doen. Ik ga eerst. En daarna met de klok mee.'' Ze willen nog tegen sputteren maar een strenge blik van mij overtuigd ze. "Koffie?''Vraagt Leah als ze binnen komt lopen. ''Ja lekker.'' Zeggen Ivan en ik in koor. We kijken elkaar glimlachend aan. ''12.'' Roep Isa. Ze doet twaalf stappen en mag dan nog een keer. Nadat we 2 uur gespeeld hebben, ben ik het zat. ''Okee, jullie gaan nou maar iets voor jullie zelf doen.'' Als Isa al wil opstaan zeg ik: ''Natuurlijk wel even gezamelijk opruimen.'' Zuchtend gooit Isa haar pion in de bak. Emma neemt de doos weer mee nar de spelletjeskast als hij dicht is. ''Leah, Ivan, willen jullie iets te drinken?'' Roep ik terwijl ik mijn kopje in de vaatwasmachine zet. ''Ja, graag.'' Zegt Ivan en vlak er na hoor ik Leah zeggen: ''Doe maar een glas water, meis.''
Ik pak drie glazen uit de kast. Twee schink ik in met cola en eentje met water. Ik neem naast Ivan plaatst en kijk mee met wat hij aan doen is. ''Een nieuwe auto?'' Vraag ik als ik allerlei auto's langs zie komen. ''Ja, deze kunnen we weer inruilen.'' Ik maak een oow geluidje. "Ginny?'' Britt staat naast me en kijkt me met grote ogen aan. Ik trek haar op mijn schoot. ''Isa wil geen winkeltje met me spelen.'' Ik aai haar over haar hoofd. ''Ach meis. Wil je niet wat anders doen, wat Isa ook wil?'' Ze denkt er even over na, maar schud dan haar hoofd. ''Wil je niet tekenen?'' Stel ik voor. Natuurlijk wil ze dat wel. ''Vraag maar of Isa dat ook wil ja?'' Ze knikt en springt van mijn schoot. Ivan kijkt naar met een blik waarvan ik wil weten wat er aan de hand is. ''Wat is er?'' Hij draait zich bij. ''Jij kan gewoon heel goed met kinderen omgaan. Dat schilt ons weer gezeur hier. '' Ik lach. ''En natuurlijk denk jij alleen weer aan je zelf.'' zeg ik terwijl ik mijn tong uit steek. Isa wil ook wel tekenen en na een paar minuten zitten rustig met zijn tweeen aan tafel. Na een tijdje besluit ik om de honden uit te gaan laten. Ik trek mijn schoenen aan en Emma is weer zo nieuwschierig. ''Wat ga je doen?'' Ze loopt achter me aan terwijl ik mijn jas pak. ''Ik ga de honden uit laten.'' Ik trek mijn jas aan. ''Ik ga mee.'' Zegt ze en ze rent weg om haar schoenen aan te trekken. Ik loop alvast naar achteren om de riemen te pakken. ''Rakker, Spot.'' Roep ik door het huis. Al snel komt Spot aangerent. Het is een jonge, blonde Labrador. Hij springt tegen me om. Ik zet hem terug op de grond en doe hem aan de riem. Ik aai hem over zijn kop als Rakker rustig aan komt gelopen. Hij gaat voor me zitten. Rakker is een Rotweiler. Hij heeft het niet zo op mensen, maar hij heeft mij net zo als Ivan en Leah opgenomen in het gezin. Ik aai hem ook over zijn kop, terwijl we wachten op Emma. ''He,he eindelijk.'' Zeg ik plagerig als Emma aan komt lopen. Ze zucht en pakt Spot van me over. We lopen naar het water en laten de honden daar los. Als we anderen honden aan zien komen, roepen we ze terug en wachten tot ze voorbij zijn. ''Mis je je ouders heel erg?'' Vraagt Emma onverwacht. Ik knik. ''Waarom wil je eigenlijk de herrinering op nieuw beleven?'' Emma vraagt altijd alles wat ze wil weten. ''Omdat ik jullie er mee kan beschermen en ik wil jullie niet kwijt raken.'' Ze is even stil. ''Doe je wel voorzichtig. Ik wil jou ook niet kwijt raken.'' Zegt ze zachtjes. ''Ik beloof voorzichtig te doen.'' Ik geef haar een knuffel. ''Zullen we terug gaan?'' Ze knikt en we roepen de honden terug. We lopen langzaam terug. Ze pakt mijn hand vast. Als we bij het huis aankomen, zie ik een bekende auto staan. Er gaat een rilling over me heen, maar de reden is me onbekend. Ik loop het huis in en zorg er voor dat Emma achter me loopt. Voor de keukendeur blijf ik staan. ''Vertel me wat ze weet.'' Ik sluit mijn ogen bij het horen van de stem. Ik lig op een kamer en staar naar de deur. Een zware stem stelt vragen, maar ik kan ze niet verstaan. En dan hoor ik die andere stem. ''Ginny?'' Fluisterd ze zachtjes in mijn oor. Ik open mijn ogen weer en sta weer voor de keukendeur. Ik open hem en loop vastberaden naar binnen. Ik hoor aan Ivan's stem dat hij niet blij met haar is. ''Ook al zou ze iets weten, waarom zou ik dat aan jou vertellen?'' Zonder daar antwoord op te geven, draait mijn tante zich naar me om, Ze hoorde me binnen komen. "Ginny.'' Ze komt op me afgelopen. Ik schuif behendig Emma achter me en doen samen een stap naar achteren. Waar die vijandigheid vandaan komt weet ik niet. Het was altijd mijn lievelings tante. ''Wat doet u hier?'' Ze kijkt me verbaast aan. Natuurlijk. ''Ik wilde weten hoe het met je is.'' Ik kijk haar ongelooflijk aan. Dat is niet het enige. ''En dat kon niet via de telefoon?' Zeg ik terwijl ik voorzichtig langs haar heen loop en bij Ivan en Leah ga staan. Ik trek Emma mee. ''Nee, want je komt bij mij wonen.'' Ik ben niet de gene die reageerd. ''Wat? Nee.'' Ik knijp in Emma's hand. ''Emma heeft gelijk. Ik blijf hier.'' Ze rijkt naar mijn arm. Ik ben net niet snel genoeg en ze grijpt hem vast. ''Au.'' Ik trek er aan, maar krijg hem niet los. Ivan drukt haar naar achteren. Mijn arm raakt vrij en snel doe ik een paar stappen naar achteren. ''Je hebt haar gehoord, ze gaat niet mee. En nu mijn huis uit.'' Ivan loopt achter haar aan als ze toch naar de deur loopt. ''Dit is niet de laatste keer. Zij komt bij mij wonen, of je het nu wil of niet.'' Ivan schud zijn hoofd. ''Het gaat niet om mij, maar om haar...''