31~Charlien

Charlien pov.

De dag nadien stond ik op en strekte me langzaam uit. Pas toen ik naar mijn wekker keek besefte ik dat ik al een half uur te laat was. “Shit.” De woorden verlieten nog maar net mijn lippen of ik sprong al recht en begon me als een gek aan te kleden. Ik nam nog snel iets mee voor om onderweg op te eten en liep de frisse buitenlucht in. Even stond ik stil om de zachte ochtend geuren op te snuiven, maar al snel liep ik al richting de schoolpoort. De weg naar school leek langer dan ooit. Het leek alsof alles me tegen probeerde te houden. De fietser die me bijna aanreed, de hond die naar me bleef grommen, waardoor ik geschrokken bleef staan. Maar de laatste hoek van de tocht kwam dan toch eindelijk in zicht. Maar weer was er een obstakel, weer stond ik geschrokken stil. Mijn hart raasde. Mijn adem stokte in mijn keel. Daar stond hij. Zijn knappe, mysterieuze zelf. Kevin. Maar hij was niet alleen. Hij kuste innig met iemand, zijn handen streelde haar zeer korte haar… nee.. het was niet haar haar, het was zijn haar. Hij kuste met een hem? Mijn ogen sperde zich wijd open. Ik had me de hele tijd zorgen gemaakt, omdat ik hem misschien wel leuk vond en nu was hij… homo? Wauw… Hij kleedde zich wel enorm goed.. en zijn haar zat altijd in de plooi, maar ik had nooit verwacht dat hij homo was…
Iets in mij brak, en vreugde kwam tevoorschijn. Een vreugde dansje leek me hier wel op zijn plaats dus het kon me even niet schelen als iedereen me aankeek. Vervolgens liep ik naar de schoolpoort, botste ‘per ongeluk’ tegen het stelletje aan. Verontschuldigde ik me , met een schalkse blik op Kevin, en liep ik naar mijn klaslokaal.
Die dag was de mooiste dag van mijn leven. Want nu pas realiseerde ik me dat ik nooit echt verliefd was op Kevin. Het was gewoon verwarring, want Harry was ver weg en ik was hier. En ik miste het gevoel dat ik kreeg als Ik Harry zag, als zijn handen me aanraakte als hij een plukje haar achter mijn oor streek.. Ik droomde weg toen ik over Harry nadacht. Dat gevoel had ik niet bij Kevin, het gevoel dat ik bij Kevin had was gewoon een waas, dat voortvloeide uit de gedachten aan Harry..
Die nacht staarde ik uit mijn raam naar de sterren en de maan, want waar je ook bent de maan zal overal schijnen, dus ook bij Harry. En die gedachte stelde me gerust en wiegde me in een diepe slaap..




Yo peepz, Lang geleden :p Maar hier dan nog een stukje.. Leuke Wending? XxJulie