14

Zodra we binnen zijn plof in op de bank naast Hermelien neer. ‘jullie zien er nogal oververhit uit, wat is er’ vraagt ze.
‘we werden bijna geroosterd door Malfoy, meer niet.’ Zeg ik sarcastisch.
‘wat! Waarom, kijk dat hij ons uitscheld, maar dit!?’ zegt Hermelien.
‘nou ja het was zo omdat 1. ik met Harry naar het kerstbal ga, 2 omdat hij een vreselijk irritante rot kwal is, 3 omdat hij ons niet mag, of jullie in ieder geval..’. antwoord ik haar. ‘
‘oké, toch vind ik het overdreven’ zegt ze.
‘zullen we gaan eten?’ vraag ik. ‘ja is goed’ antwoorden ze precies te gelijk. Ik grinnik even.
Als we op de hal lopen knallen we tegen Ron aan. ‘o. sor- ‘. Begint hij, maar als hij ziet dat wij het zijn werpt hij ons een nijdige blik en loopt stug voor ons uit. Ik zucht, ‘zal hij ons ooit geloven?’. ‘Vast wel.’ Stelt Hermelien me gerust.
Als we in The Great Hall aankomen gaan we bij Ron zitten, Ron staat meteen op en loopt zo ver mogelijk van ons vandaan. ‘ehh, ik ga even..?’. Je ziet dat Hermelien naar woorden zoekt. ‘ga maar naar Ron toe hoor’ glimlach ik geruststellend. ‘vinden jullie dat echt niet erg?’ vraagt ze voorzichtig.
‘nee hoor’ zeggen Harry en ik tegelijk.
‘oké, doei!’ En ze loop richting Ron. ‘hoelang gaat dit nog zo door?’ vraagt Harry zuchtend.
‘ik zou het niet weten, ik hoop van niet lang, ik bedoel maar zo we kunnen elke steun gebruiken..’
Harry mompelt een instemmend geluidje en begint met eten.
Als ik klaar ben met eten sta ik op. ‘ik ga naar de Common Room, ik heb nog huiswerk Kruidekunde.’ Zucht ik. ‘oké, succes’ mompelt Harry tussen het eten door.
Als ik in de Common Room aankom loop ik meteen door naar de slaapzaal pak mijn huiswerk, loop weer terug en gooi mijn spullen met een klap op tafel.
Met een zucht ga ik zitten. Na 10 minuten verlies ik mijn concentratie. Even later komt Harry binnen. ‘hoe gaat het?’ vraagt hij. ‘ik vervloek de gene die Kruidekunde heeft uitgevonden.’ Grom ik.
‘dan moet je eerst je DADA huiswerk doen voor de goede spreuk!’ grinnikt Hermelien vanaf de bank. Harry lacht, waar door ik automatisch ook moet lachen. Ik merk Hermelien nu pas op omdat ze stil verscholen zat achter haar boek. ‘ook hallo.’ Mompel ik.
‘ehhm, Hermelien? Zullen we alles voor het kerstbal klaar leggen?’ vraag ik.
‘Ja is goed’ zegt ze en doet een boekenlegger tussen haar boek klapt het dicht en loopt richting de slaapzalen.
Als we de juiste sieraden en schoenen bij onze jurken hebben gevonden kijken we tevreden naar het resultaat. ‘maar wat doen we met ons haar?’ vraagt Hermelien wanhopig. ‘maak je maar geen zorgen, ik weet iets super moois voor bij jou’ zeg ik geruststellend. ‘en jij dan?’ vraagt ze al wat rustiger. ‘ik doe mijn haar gewoon los, misschien krul ik het wel’ zeg ik terwijl ik mijn schouders ophaal. ‘ja dat zal vast super leuk bij jou staan!’zegt Hermelien en ze klapt blij in haar handen. ‘doe maar weer rustig, je ziet eruit als een blij 4 jarig kind.’ Zeg ik.
We kijken elkaar een paar seconden aan schieten dan in de lach. ‘en bedankt’ hoor ik Hermelien mompelen tussen het lachen door.
‘zullen we nog heel even naar de Common Room?’ vraag ik. Als we weer bij Harry gaan zitten in de Common Room komt Ron binnen. ‘ik -..’ begint hij. We kijken hem afwachtend aan. ‘Hagrid zoekt jullie’ mompelt hij uitijdelijk, en hij loopt met grote passen naar de slaapzaal. We zijn allemaal stil, aangezien Harry en ik het al wisten van de draken zeggen we ook niks.
‘Dus..’ verbreek ik de stilte. ‘kom je? ik ga slapen’ vraag ik . ik zat nog maar net maar wilde nu al weer weg, ik was moe.
‘nou, ik had hier nog even met Harry afgesproken ’ zegt Hermelien.
‘sorry’ zegt ze nog als ik de deur door loop naar de slaapzaal, snel maak ik me klaar om te gaan slapen.
Als ik in bed lig zet ik mijn gehoor ‘open’, ja ik weet het afluisteren bij je 2 besten vrienden, hoe laag. Maar toch wilde ik weten waar ze het over hadden, misschien was ik ergens ook wel gewoon jaloers op Hermelien dat ze nu bij Harry was en ik niet.
‘ze vind je echt wel leuk, ze heeft Malfoy toch afgewezen, of niet soms?’ hoor ik de stem van Hermelien. Meteen sluit ik mijn gehoor weer af. Ik wilde graag weten wat ze zeiden, tuurlijk, maar het was privé en dat wilde ik hun niet aandoen.
Om de verleiding te weerstaan om weer te gaan luisteren, besluit ik te gaan slapen.