05- Phoebe Avery

Terwijl ik eet, denk ik na. Zou Megan me nu echt laten vallen voor Allison? Ik hoop van niet. Ik besef dat ik niet zo’n grote honger heb en dat ik momenteel toch te veel pieker om te eten. Ik gooi de rest van mijn lunch weg en ga naar de toiletten. Ik kijk in de spiegel en doe mijn haar weer in een zijdelingse staart. Zoals altijd. Megan zei me wel eens dat ik het los moest laten, maar ik verkies mijn staart. Ook raadde ze me make-up aan. Maar daar zie ik mezelf nog niet echt mee. Ik ga vlug naar het toilet en neem dan mijn tas om weer naar de eetzaal te gaan. Ik weet niet waarom maar ik voel een drang in mezelf om naar daar te lopen. Wanneer ik er weer arriveer is Megan alweer weg. Dus loop ik ook maar naar buiten. Ik ga op een bankje zitten en neem mijn schrift uit. Ik herlees een beetje geschiedenis tot ik een planning tegenkom. Die heeft Megan ooit eens gemaakt. Daarop staan onze filmavondjes. Het is toch verleden tijd dus gooi ik het maar meteen weg. Ik neem mijn agenda en kijk wat we allemaal tegen morgen moeten. Niets… dus moet ik vanavond maar nog een beetje geschiedenis studeren. Ik vis mij gsm uit mijn tas en lees een smsje van mijn moeder. ‘Schat, je nicht belde. Kun je vanavond nog eens gaan babysitten?’ Een beetje extra geld kan ik wel gebruiken. Ik bevestig en dan gaat de bel. Ik slof naar klas en wonder bij wonder ben ik weer de eerste. Ik zet me vooraan in de hoop dat Megan naast me komt zitten. Ik zie de aarzeling in haar blik maar uiteindelijk loopt ze toch naar Allison. Ze fluistert geluidloos ‘sorry’ als ze me passeert. Daar gaat mijn vriendin. Ik let extra goed op ook al heb ik het niet nodig. Toch kan ik het niet laten om af en toe eens achter me te kijken. Elke keer opnieuw heb ik spijt want Allison lacht me gewoon uit in mijn gezicht. Ook Jake kan amper zijn lach inhouden. Joepie jee, wat heb ik weer een fantastische dag in klas. De rest van de dag heb ik Megan niet meer gezien. Tenzij als “het groepje” passeerde. Ik ben dan ook opgelucht als de bel gaat. Ik steek mijn boeken in mijn tas en loop naar de fietsenstalling. Ik fiets zo rap ik kan naar huis. Ik moet om 18u bij mijn nicht staan en het is wel een tijdje fietsen. Als ik thuis kom, starvend van de honger, besluit ik om eerst maar iets te eten. Ik rommel een beetje in de kasten en de koelkast en eindig bij een appel. Daarna loop ik de trap op, maak me klaar en vertrek. De jongentjes zijn blij me te zien. Na een paar spelletjes, en een paar zakjes chips, kijken ze rustig tv. Normaal zou ik nu met Megan naar een Harry Potter of Twilight kijken. Maar zij zit bij Allison. Ik besluit haar een smsje te sturen om te vragen hoe het nu zit. Maar ik krijg niet het antwoord dat ik hoopte…