Hoofstuk 1

Door het raampje van mijn slaapkamer zie ik een vrouw naar binnen lopen. Er klopt iets niet aan haar. Maar ik kon het zo snel niet zien en eigenlijk kan het me ook niet zo heel veel schelen. Geïrriteerd kijk ik weer terug naar mijn boek. Waar ben ik nou? Ik moet me echt beter gaan leren concentreren als ik dit boek op tijd uit wil hebben.


Ze liet de portier de deur open maakte en stapte uit. Het was nog steeds koud. Ze was nog steeds in New York. Ze werd omringd door hoge, groezelige bakstenen muren, roestige brandtrappen en de stank van gerijpt afval.
Renfield tikte een sms op zijn telefoon.
'Waar zijn we?' vroeg Sadie?


*Kloptgeluid ;p* Ik kijk op van mijn boek en leg het naast me neer. Als ik de deur open doe zie ik Huyana's gezicht recht voor me neus. Naast hem staat Patrick die Huyana's hand stevig vast houd. Huyana is zeventien en hij deelt zijn kamer met Patrick -die zes is-. Ondanks het grote leeftijdsverschil zijn ze dol op elkaar. Samen maken ze het leven van de verzorgsters tot een hel. En die van mij. Nou ja een beetje maar. Tegen mij zijn ze lang niet zo gemeen.
'Drie, twee een.' Zegt Huyana tegen Patrick en daarna roepen ze tegelijkertijd: 'BOE!'
'Jongens hier heb ik echt geen tijd voor nu.' Zeg ik zuchtend. Huyana zet grote ogen op en trekt een pruillipje. Patrick kijkt even naar zijn gezicht en doet hem dan direct na. Ik rol met mijn ogen en daarna doe ik de deur voor hun neus dicht. Als ik m'n boek weer oppak weet ik weer niet waar ik ben.


Renfield gaf geen antwoord. Er ging een deur open waar weinig licht doorheen viel. 'Kom mee.' Zei hij.
Sadie liep achter Renfield mee naar binnen. Waar het warmer was.

Ik schrik als er weer op de deur word geklopt.
'Jongens oprotten!' Roep ik richting de deur.
'Pardon?' Vraagt de scherpe stem van Mevrouw Graza.
'O, wacht even ik kom er zo aan.' Zeg ik terwijl ik een boekenlegger in het boek stop. Dit keer vergeet ik het niet.
'Wat is er?' Vraag ik terwijl ik de deur opendoe. Een rilling loopt over mijn rug als ik de vreemde vrouw die ik buiten heb gezien naast mevrouw Graza zie staan.
'Je word meegenomen ga je spullen pakken.'
'Wat? Meteen? Maar er is toch altijd een heel gesprek voor een adoptie?'
'Ik weet niet of we dit wel een adoptie kunnen noemen. Ik zie je over vijf minuten beneden.' Zegt mevrouw Graza met een strak gezicht en ze loopt weg samen met de vrouw, mij verbaasd achterlaten.