Hoofdstuk 2 naar amber

ik zie een meisje van 11 jaar in me deur staan, ze komt langzaam naar me toe gelopen en gaat op het randje van me bed zitten
"wat doe je hier? hoe ben je hier gekomen? het is hardstikke laat je hoort in bed te liggen joh" zeg ik met een geirriteerde toon
dan zegt kim tegen mij "kimberly me moeder zit beneden met jou moeder te praten daarom ben ik hier want mijn broer is helemaal van slag"
ik: hoebedoel je?
kim: hij ligt op zijn bed hij zegt niks meer en hij heeft celine geslagen
er kwam een klein grijnsje van me gezicht af
ik: hoezo geslagen?
kim: uhm.. hij was boos op haar en hij schreeuwde allemaal en toen hoorde we een klap dus mama rende naar boven en toen ze benede kwam zei ze dat leslie een beetje boos was en dat ik hem maar even met rust moest laten en toen papa thuis kwam hoorde ik mama tegen papa zeggen dat leslie celine had geslagen
ik: okee uhm ja...
er spookte allemaal vragen door mijn hoofd moet ik hem terug sms of niet? moet ik hem vergeven of niet? het leek wel of ik gek werd
op dat moment hoorde ik een schreeuw van benede komen dat kim naar benede moest komen omdat ze naar huis gingen
ik loop samen met kim naar benede en als ik op de trap sta begin in wit weg te trekken en zonder dat ik het door heb zak ik in en val van de trap ik hoor kim nog heel hard gillen en zie haar nog van de trap af rennen maar dat was het laatste wat ik hoorde of zag

- na 2 uur

ik hoorde voetstappen en stemmen ik wil kijken wie het zijn maar ik krijg mijn ogen niet open, ik tintel helemaal van binnen, ik probeer iets te zeggen maar ik kan me mond niet open doen
als ik aan het denken ga om te kijken wat er is gebeurd spookt er weer van alles door mijn hoofd "leslie? telefoon? celine? amber? kim? trap? ik weet het weer... kom op ik moet mijn ogen open krijgen... ik moet en zal morgen naar amber gaan!"
ik probeer iets te bewegen maar me lichaam werkt niet mee, als ik blijf en blijf proberen gaat langzaam me mond open en het eerst wat ik roep is "AMBER!"
ik hoor iemand naar me toe lopen en zeggen "wat is er met amber lieverd?" ik herken de stem en langzaam weet ik dat die van mij moeder is
"ik moet en zal morgen naar amber gaan" zeg ik zacht langzaam open ik mijn ogen, ik kijk een beetje rond en zie kim daar op de stoel zitten
ze loopt naar me toe en aait me over mijn hoofd "heey schatje" zeg ik tegen haar ze kijkt me recht in mijn ogen aan en ik zie dat ze gehuild heeft
als ik me weer beter kan bewegen klop ik op het bed
kim klimt op het bed en gaat naast me liggen, en op dat moment komt de dokter binnen gelopen
dokter: kimberly ik heb goed nieuws! er komt een zuster die doet wat testjes met je en dan mag je naar huis, je hebt alleen een zware herseschuding je hebt geluk gehad, je hoefde maar iets anders te vallen en je had zware knuzingen kunnen oplopen
hij loopt de kamer weer uit en gelijk daarna komt de zuster aan gelope, ze schijnt met een fel lampje in me ogen en doet gekke dingen met me armen niet veel later zegt ze dat alles oke is en dat ik mag gaan, me moeder pakt me spullen, ik loop samen met kim hand in hand de deur uit en daar staat de moeder van kim ze vraagt geschrokken of alles goed is
ik: ja hoor ik mag naar huis
we lopen met zijn 4 naar de auto en rijden richting ons huis vanuit daar gaan kim en haar moeder met hun eigen auto naar huis
ik loop naar binnen en kijk op de klok 1 uur
ik: mam ik ga naar bed, anders kom ik morgen te laat op school!
mam: okee liefje voorzichtig he
ik loop naar boven en duik gauw me bed in

de volgende ochtend

ik word wakker en kijk op me mobiel, ik zet mind is blown op en ga snel naar de badkamer om me tanden te poetsen, dan loop ik weer terug naar me kamer om me om te kleden, ik had al kleren klaar gelegd dus ik was goed klaar, ik doe nog een beetje make-up op pak mijn tas en mobiel en loop naar beneden, me moeder zit aan de ontbijt tafel en me vader is al naar zijn werk zoals altijd ik zie hem bijna nooit meer, niet dat ik dat erg vind... hij slaat me altijd en hij heeft altijd wel wat te zeiken, ik snap niet dat me moeder nog bij hem is
mam: kimberly zet alsjeblieft die tering herrie uit
ik: waar heb jij nou weer last van? en dit is geen tering herrie DIT IS MAINSTREET!
mam: ja ja..
ik loop naar de aanrecht pak een glas en schenk wat drinken in en op de aanrecht zie ik me moeders trouwring liggen en pak hem op
ik kijk naar de binnekant om wel echt te kijken of het haar trouwring is.. tot grote verbazing zie ik dat het vandaag 5 jaar geleden is dat ze getrouwd zijn
ik ga bij mama aan tafel zitten en troost haar
mam: kimberly ik heb slecht nieuws, je vader en ik gaan scheiden
even is het stil en dan praat ze verder
mam: hij gaat al een paar jaar vreemd [ik kijk verbaasd op en weet even niet wat ik moet zeggen] en jij blijft bij je vader wonen tot ik een huisje heb gevonden voor ons
als ze dat zegt slaan bij mij alle knopen door
ik: NEE NOOIT DAT IK HIER BLIJF IK WOON NOG LIEVER MET EEN ZWERVER SAMEN DAN MET HEM! NOOIT VAN ME LEVEN.. IK GA WEL VOOR EEN PAAR MAANDEN BIJ AMBER WONEN!
ik pak me tas en ren naar me fiets en fiets zo hard al ik kan naar school toe
op school aan gekomen ben ik veel te vroeg er is nog helemaal niemand, ik pak me mobiel en bel amber op, als ze opneemt ben ik super blij en leg haar alles uit...... me vader het slaan de scheiding, ik vraag heel voorzichtig of ik anders een paar maanden bij haar mag slapen
ik hoor haar door de telefoon naar haar moeder schreeuwen maar kan niet goed horen wat die moeder terug schreeuwt
ik heb zo'n vermoeden dat het niet mag...
amber: kimberly? ben je er nog?
ik: jaa ben er nog
amber: ik vind het echt heel vervelend op te zeggen maar.... JE MAG HIER WONEN VOOR EEN TIJDJEEEEE
ik begin kei hard te lachen en we praten nog een tijdje verder tot mijn school bel gaat ik hang snel op en ren naar binnen
als ik in de les zit komt leslie naast me zitten... "en wat nu?" denk ik hopeloos bij me eigen
ik zie celine de klas in komen lopen en ze kijkt me boos aan..
als we even in de les zitten hebben ik en leslie nog geen woord tegen elkaar gezegd maar dan begint hij te praten
leslie heel zachjes: hoe gaat het nu? je was van de trap gevallen hoorde ik
ik vrolijk: wel goed hoor
ik draaide me hoofd om en keek in me boek totdat diegene voor mij een briefje op me tafel legt en zegt : "van celine voor jou"
de rillingen gaan door me lijf want ik weet dat ze nog steeds boos op me is en niet zo'n klein beetje ook..
als ik het briefje lees, ren ik huilend de klas uit