079.

Harry komt de keuken in gestrompeld op het moment dat Ed de rest wil gaan wakker maken. Met hem doe ik precies hetzelfde als met Ed. Hij wil meteen naar het koffie apparaat lopen maar ik sla hem op zijn hand en wijs naar de glazen met water. Niet begrijpend kijkt hij me aan
"Ik heb koffie nodig anders gaat mijn kater nooit weg" reageert hij ietwat geïrriteerd. Precies op dat moment komt Ed de keuken weer in gelopen en neemt hij plaats aan het kookeiland.
"Dit ga je niet winnen mate" grinnikt hij als ik Harry voor de derde keer tegen hou om koffie te zetten.
"Je krijgt vandaag geen koffie zolang Isa in de buurt is. Pak die paracetamol nou maar gewoon en drink drie glazen water dan laat ze je met rust" legt hij voor mij uit maar Harry is het er echt niet mee eens.
"Dude, als je het niet doet krijg je de hele dag alleen nog maar sterke zwarte koffie, niets anders. En geloof me dat wil je niet" kreunt hij. Een gemene grijns verschijnt op mijn gezicht als ik terug denk aan de dag dat ik Ed net zo lang sterke koffie liet drinken tot hij ging smeken om een glas water. Harry kijkt me een beetje bang aan en schuifelt snel naar het water toe. Dit hele ritueel herhaalt zich nog vier keer voordat we kunnen beginnen met het ontbijt.

'Hoe kom ik in het ziekenhuis?'
"Ik breng je, dan kan ik ook met je mee naar de stad. Ik wil zien wat je gaat laten zetten" antwoord hij zachtjes maar tegelijkertijd toch ook enthousiast. Met zijn uitspraak heeft hij de rest blijkbaar wakker gemaakt want meteen zijn alle ogen op mij gericht.
"Dan ga ik ook mee" grijnst Zayn en begint meteen sneller te eten.
'dan schiet alle twee maar op, we moeten over drie kwartier vertrekken' schrijf ik en rol mijzelf vervolgens naar mijn slaapkamer om me om te kleden. Ik kies er voor om een joggingbroek met een hoodie aan te trekken, een broek kan ik niet aan met het gips om mijn been en de hoodie is eigenlijk veel te warm maar ik wil niet dat mensen me gaan herkennen en zo kan ik me nog een beetje verbergen. Zin om naar de woonkamer te lopen heb ik niet dus ik plof gewoon neer op het bed waar Ed zo te zien heeft geslapen vannacht. Mijn gedachten dwalen af naar een paar jaar geleden

- Flashback –
Toora loora torra loo rye aye
And we can sing just like our fathers

Met mijn glas Jack Daniels in mijn handen en Marissa naast me sta ik op een van de tafels die in de woonkamer staan. Een paar keer per jaar mogen Sjoerd en ik grote feesten geven, gewoon omdat het kan en omdat ik zo’n hippe ouders heb. Vandaag is het weer zo ver en zoals gewoonlijk sta ik halverwege de avond helemaal uit mijn dak te gaan in het middelpunt van de belangstelling.

Come on Eileen, Oh I swear what he means
At this moment, you mean everything
With you in that dress, oh my thoughts I confess
Verge on dirty
Ah come on Eileen

De meeste mensen staan maar wat ongezellig met elkaar te praten maar ik hang om Marissa haar nek en schreeuw alle teksten uit volle borst mee. Mensen ergeren zich aan mij, aan mijn muziek keuze en aan het feit dat ik over hun gesprekken heen schreeuw maar dat maakt mij helemaal niks uit. Als wij een feestje geven komt dit liedje op zijn minst drie keer voorbij, als ik in een goede bui ben nog wel vaker. Zonder dit liedje is een feestje voor mij niet compleet.

These people 'round here
With their beat down eyes sunk in smoke dried faces
They're resigned to what their fate is
But not us, no never, no not us, no never.
We are far to young and clever
Come on Eileen
Toora loora toora loo rye aye
I've been on this toon forever

Gelukkig doet Marissa vrolijk met mij mee en staan we met z’n tweeën te swingen op de tafel. Ik pak het stof van mijn jurkje vast en begin er mee in het rond te zwieren op de maat. Marissa doet me na en we lopen zo een paar rondjes om elkaar heen tot we de slappe lach krijgen.

Come on Eileen well I swear (what he means)
Ah come on lets take off everything
That pretty red dress, oh Eileen (tell him yes)
Ah come on lets, ah come on Eileen

Gierend van het lichen laten we ons op de tafel zakken.
“jij, jij, jou gezicht” gil ik tussen het lachen door en giet het beetje drank dat nog in mijn glas zit in een keer achterover.
“ga eens nieuw drinken halen, mijn benen doen het niet meer” zeg ik met een dubbele tong tegen marissa die ondertussen gewoon op de tafel is gaan liggen.
“Nee, nee, neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee” gilt ze overdreven vrolijk voordat ze weer in de lach schiet en ik dus automatisch ook.
“Okeeeeeeeeeeeee, het is tijd om bij te vulleeeeeennn” roep ik en spring van de tafel af waardoor ik meteen op de grond val. Gierend van het lachen laat ik me achterover, op de vieze grond vallen. Lachend en iets voorzichtiger dan stapt marissa ook van de tafel af en helpt me overeind wat er dus voor zorgt dat ze boven op mij valt.
“OEEEHHH MARIIISSSSS” zo goed als ik kan probeer ik met mijn wenkbrauwen te wiebelen en klem mijn armen en benen stevig om haar heen.
“Ladiess, is het gezellig hier?” Jonas komt naast ons zitten met een flesje bier in zijn handen en kijkt ons grijnzend aan.
“Jazeker, wil je er ook bij?” gil ik zonder ook maar enige schaamte en trek hem in de knuffel erbij waardoor ik getrakteerd word op een bierdouche. Lachend blijf ik liggen en veeg verward wat bier uit mijn ogen. Ja, daar was geen twijfel over mogelijk. De feestjes van Sjoerd en mij waren echt legendarisch.