Turn right ~ 6

Een paar weken gingen voorbij, en mijn band met Nick werd steeds beter. Hij was inderdaad anders dan ik eerst dacht. Hoe langer ik hem kende, hoe opener hij was. Maar zijn gedrag leek alsnog niet op dat van Joe. Nick was rustig, maar kon wel grappig zijn. Ik zat bij Nick in de studio en keek toe hoe hij een lied aan het schrijven was. Hij deed het gewoon voor zichzelf, deze zou niet op het album komen. Nick zuchtte. 'Ik kom niet verder met mijn lied.' Ik pakte zijn blaadje en pen. Nick keek verbaasd. 'Wat ben jij van plan?' Ik schreef een paar regels op en gaf het terug aan Nick. Hij bestudeerde het een tijdje in stilte. Toen begon hij verder te schrijven. 'Bedankt Hayley! Door die paar zinnen van jou ben ik wat verder gekomen.' Ik keek hem trots aan. 'Ik kan ook schrijven hoor.' Hij pakte zijn gitaar een speelde een melodie. 'Probeer hier dan maar wat op te bedenken.' Daagde hij me uit. Ik pakte een blaadje en luisterde naar de muziek. De woorden leken eruit te rollen. 'Ik wist het.' Nick keek me tevreden aan. Ik keek verward. 'Wat?' Hij glimlachte. 'Dat jij een creatief talent hebt.' Ik legde het blaadje opzij. 'Dat kan je niet gelijk door die tekst weten hoor.' Ik vond schrijven wel leuk, en ik had liever iets gedaan met dat dan met Engels. 'Ik heb gewoon zo'n gevoel.' Nick stond op. 'Anyway, Danielle's broertje Mikey geeft vanavond een concert. Zin om mee te gaan?' Ik kende hem niet maar een concert was altijd leuk. 'Tuurlijk. Komt Joe ook?' Ik hoopte dat Joe ook ging, want eerlijk gezegd had ik hem niet echt vaak gezien. Niet dat ik hem leuk vond, oke hij was echt knap, maar ik vond het gewoon leuk om met hem rond te hangen. Nick knikte. 'Ja, en Kevin ook.'

Die avond zaten we in het concertgebouw.We zaten al in de zaal, maar Joe was er nog niet. Nick keek Kevin aan. 'Joe komt vast een paar minuten nadat het concert is begonnen.' Mikey kwam het podium op en begroette het publiek. Het was niet echt een grote zaal, maar de sfeer was wel gezellig. En toen begon hij te zingen. Er was iets aan zijn stem dat ik leuk vond.
Toen hij klaar was gingen we backstage. Mikey liep blij naar ons toe. 'Dat ging super!' Riepen Nick en Kevin tegelijk. Ik glimlachte naar Mikey. 'Dat was echt een geweldig concert.' Hij keek me nieuwsgierig aan. 'Dankje. Jou heb ik nog nooit eerder gezien.' Ik schudde zijn hand. 'Ik ben Hayley.' Van dichtbij was hij nog leuker. 'Mikey.' Zijn glimlach deed me smelten. En die blik... 'Hayleeeeeeeeeey?' Zei hij toen ik even niks zei. 'Oh sorry, ik moest even aan iets denken.' Mikey lachte alleen en keek toen naar Nick. 'Waar is Joe eigenlijk?' Er ontstond een serieuze blik op Nick's gezicht. 'Goeie vraag.' Hij keek teleurgesteld. 'Hij vond het blijkbaar niet erg om het concert van zijn beste vriend te missen.' Joe leek me niet het type dat mensen teleurstelde. Kevin keek naar zijn mobiel. 'Hij had gister nog gezegd dat hij kwam, en hij reageert niet eens op mijn sms.' 'Hij heeft vast een goed excuus.' Zei ik. Kevin's mobiel ging af. 'Het is Joe.' Hij nam zijn telefoon op. 'Wat?!' Zijn blik veranderde van verward naar boos. 'Dat was Joe's vriendin.' Nick keek hem vragend aan. 'Wat is er?' 'Ze gingen uit, maar op de terugweg reed Joe tegen een andere auto aan. Met hun is alles goed maar tegen zijn auto kan hij gedag zeggen.' Dat was vast een ongelukje, maar hoe kon Joe Mikey laten zitten? 'Nick, we moeten hun gaan halen. Dan kunnen we gelijk met hem praten.' Zei Kevin. 'Mikey, breng jij Hayley met je mee naar huis? Wij komen zo naar je toe, met Joe.'
Mikey zuchtte toen we in zijn auto zaten. 'Dit is niks voor Joe.' Ik knikte. 'Mensen kunnen fouten maken, het gebeurt vast geen tweede keer.' Mikey glimachde. 'Ik hoop het.'
'Wil je wat drinken?' Vroeg Mikey toen we in zijn huis waren. 'Heb je cola?' Even later kwam hij terug met twee glazen cola. Ik glimlachte en bedankte hem. Hij was echt een leuke jongen. 'Dus, jij woont in Nick's appartement?' Ik knikte. Ik had geen zin om uit te leggen waarom. 'Oke leuk, dan zijn jullie zeker goede vrienden?' Ik keek even weg en werd rood. Ik moest het nu wel uitleggen. 'Onze ouders kennen elkaar. Mijn ouders vonden het beter als ik eerst bij Nick ging wonen, voordat ik een eigen huis kreeg. Maar we zijn wel goede vrienden geworden.' Nadat ik accepteerde dat ik daar maar moest blijven klikte het gelijk met Nick. 'Als het daar saai begint te worden dan ben je hier altijd welkom.' Zei hij met een grijns op zijn gezicht. 'Ik zal het onthouden.' Niet dat het ooit saai was met Nick. 'Heet jij echt Mikey, of is dat je bijnaam?' Vroeg ik. 'Ik heet eigenlijk Micheal, maar iedereen noemt me Mikey of Mike dus gebruik ik dat als roepnaam.' Ik lachte. 'Mikey klinkt wel schattig.'