Hoofdstuk 62

*** Jack's pov ***

Liegen had geen zin, toch niet als ik haar vertrouwen wilde winnen. Maar eerlijk zijn, betekende dus ook geen goed nieuws. Totaal overstuur heeft ze het huis verlaten. Ik kan haar reactie wel begrijpen, maar er is helemaal niets gebeurd...

Matt vond het geen goed idee om mij haar te laten zoeken. Want wie weet tot wat ze in staat is. Uit radeloosheid heeft hij me gevraagd waar ze zou kunnen zijn zodat hij haar zou kunnen zoeken.
De opluchting was dan ook groot als hij al snel een berichtje stuurde dat hij haar gevonden had.

Nu ze hier zo in mijn armen ligt besef ik pas echt hoe zinloos een leven zonder haar is. Ik hou van haar met heel mijn hart. De dag dat ik haar niet meer heb, dan zal mijn leven een stukje minder vrolijk zijn. Ik kan me zelfs niet meer herinneren waarmee ik mijn dagen vulde voor we samen waren.

"Blijf je bij mij vannacht?" vraagt ze hoopvol na een lange aangename stilte. "Ik wijk geen seconde meer van je zijde." grijns ik en geef haar een kus op haar hoofd. "Wij zullen alles wel opruimen. Genieten jullie maar van elkaars gezelschap." glimlacht Zack. "Dat is een leuk voorstel, maar we zullen wel helpen." antwoord ik na een korte blik uitgewisseld te hebben met Jamie. "Bovendien heb ik jullie ook gemist en heb ik dus ook met jullie wat tijd in te halen." vervolgt ze. Grijnzend til ik haar op en loop met haar in mijn armen naar de tafel zodat we kunnen opruimen. Snel geeft ze me nog een kus en begint dan met de borden op elkaar te zetten. Elk moment dat ik kan verzegel ik met een subtiele aanraking of een kusje. En bij al die aanrakingen of kusjes zie ik telkens een lachje op haar gezicht.

Als alles opgeruimd en afgewassen is gaan we nogmaals rond de tafel zitten. Dit keer om van ons dessert, een overheerlijke chocomousse, te genieten en een gezelschapspel te spelen. Dat laatste levert heel wat lachwekkende gebeurtenissen en pogingen tot valsspelen op.
Als het spel gedaan is blijven we allemaal nog gezellig praten. Uit het niets haakt Jamie haar arm in de mijne en laat haar hoofd tegen mijn bovenarm rusten. Glimlachend kijk ik eens naar beneden, recht in het grijnzende gezicht van Jamie. Snel geef ik haar een kusje en richt dan mijn aandacht weer op het gesprek. Als ik even in Matt zijn richting kijk zie ik hem grijnzend naar ons kijken. Hij beweegt zijn mond en eerst lijk ik niets te snappen, maar dan snap ik het. "Meant to be." iets wat hij me al meerdere keren h