Lange tijd zocht ik naar een plek waar het veilig zou zijn. Waarvan ik zou kunnen zeggen "dit is mijn thuis". En nu heb ik hem dan eindelijk gevonden. Met de vrienden die ik heb en met mijn familie bij me. Ik kan met ze lachen, gieren, brullen en huilen. Zij zijn er altijd voor me, ook al denk ik van niet. Het voelt voor het eerst goed om hier te zijn. Om hier mijn leven te leiden. Ik dacht altijd van mezelf dat ik een alternatieveling was. Maar dat ben ik eigenlijk helemaal niet. Ik hoor in een groep, bij mensen die op mij lijken. Tuurlijk, er zijn verschillen, maar ook een heleboel overeenkomsten. Voor het eerst in 5 jaar kan ik zeggen dat ik me hier thuis voel. En dat voelt goed. Ik ben eindelijk thuis

xoxo
Nicole

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen