RIP peter
Eind juli 2006:
We gingen op vakantie vertrekken en kwamen nog even gedag zeggen. Je lag bijna dubbel geplooid met buikpijn. Mama en ik hadden er geen goed gevoel bij. Ondanks dat je je slecht voelde vertrokken we toch voor 2 weken op vakantie. Na enkele dagen kregen we telefoon van tante Rita. Ze vertelde ons dat je in het ziekenhuis lag. De dokters zouden er onderzoeken wat er scheelde
Begin augustus 2006:
Je had al heel wat onderzoeken ondergaan. De dokters wisten ondertussen al dat het iets met een vitaal orgaan was. Dat betekende dus als er niets aan te doen was dat je een transplantaat nodig had.
Half augustus kregen we opnieuw telefoon. Het was je pancreas. Je had één of andere ziekte. Toen tante Lena ging luisteren bij de dokter bleek het dat die ziekte in simpel Nederlands kanker is. Een transplantaat zou gekund hebben maar de kans dat je de operatie overleefde was zeer klein.
Ik weet niet precies hoeveel keer maar ik heb zoveel keer gewenst dat je er wel weer zou doorkomen, dat je sterk was en het zou overwinnen. Ergens had ik wel het besef dat dat niet het geval zou zijn maar het kon gewoon niet. Onze peter, onze beste vriend, je kon niet zomaar weg uit ons leven.
September 2006:
Mama en papa werden opgeroepen. Het zou kunnen dat je je laatste adem liet. De dokter was er ook bij. Na enkele minuten wist hij al te vertellen dat je nog niet heen zou gaan. Je bloeddruk zou weer goed komen en je zou je leven nog kunnen verder zetten. Tenminste, tot zover je nog een leven had. Je mocht niet buiten want je zou heel erg ziek kunnen worden. Het enige wat je nog deed was in je bed liggen, amper kunnen spreken, drinken uit een bekertje voor kleine kindjes en astronautenvoeding krijgen. We kwamen bijna wekelijks nog eens langs maar het deed heel veel pijn je daar zo te zien liggen. Amper in staat iets te zeggen of te doen.
Je grootste wens was om de chrysanten nog eens te zien in je serre. Die heb je jammer genoeg nooit meer te zien gekregen.
Op 30 oktober 2006 ben je van ons heengegaan. We missen je nog steeds heel erg. Ik zal je nooit vergeten.
Er zijn nog geen reacties.