Sneeuw
Nadat ik twee paar sokken, de te grote laarzen van mijn moederen, een dikke trui, mijn handschoenen en de mooie blauwe sjaal die ik voor sinterklaas heb gekregen en die perfect bij mijn nieuwe jas staat had aangetrokken, waagde ik mijn eerste stap in de sneeuw pas. Ik roep altijd dat ik sneeuw haat, wat ook waar is, maar stiekem vind ik het wel erg mooi. Alle weilanden zijn bedekt met sneeuw, de dakken zijn wit en de lelijke grijze stoeptegels zijn niet meer te zien.
Ik ging dus op pad, met de camera in mijn zak om foto's te maken van de witte wereld. Als je nergens heen hoeft, is sneeuw een stuk leuker. En in de kerstvakantie, hoef je nergens heen. Je hoeft niet eerder te vertrekken omdat fietsen praktisch onmogelijk is, er ontelbaar veel files staan, de autodeuren bevroren zijn of omdat de treinen waarschijnlijk toch niet rijden.
Helaas, nadat ik ongeveer 10 foto's gemaakt had was de pret eraf. Mijn tenen verloren hun gevoel, mijn handen begonnen te tintelen, en mijn neus vroor er zowat af. Ik zette het op het lopen, en beloonde mezelf thuis met een warm kopje thee, want ik vond het wel heel stoer dat ik met dit weer naar buiten was gegaan.
Er zijn nog geen reacties.