Vermoord me

Ik haat het, ik haat het hoe mijn moeder altijd partij kiest voor mij broertje. Ik haat het hoe mijn vader nooit ziet dat ik voor hem opkom, ik haat het hoe hij nooit voor mij opkomt. Ik haat het hoe de docenten op school denken dat ik lui ben terwijl ik problemen heb. Ik haat het hoe mijn ouders me niet naar een gesticht willen sturen als ik er zelf om vraag. Ik haat het dat ik niet bij vrienden kan zeggen hoe ik me voel, ik haat het hoe mijn ouders me nooit liefde hebben gegeven. Ik haat het hoe ik leef zonder enige liefde te kennen, ik haat het dat ik de enige ster in mijn leven heb verloren. Ik haat het om haat en pijn te kennen, ik haat het om verdriet mee te maken. Ik haat het om te zien hoe andere mensen gelukkig zijn. Ik haat het gevoel van tranen die over je wangen rollen en langzaam de stof van je kussensloop raken en zich mengen tot een vochtige substantie. Ik haat het om de pijn samen met mijn bloed te voelen vloeien door mijn lichaam. Ik haat het hoe mijn hart klopt alsof het het enige levenselixir is wat je in je leven bezit.
Ik haat het om te worden genegeerd als ik wil sterven.
Mensen zien alleen de slechte dingen in me, als ik mijn best probeer te doen is dat niet goed genoeg. Ze willen prestaties, prestaties die ik niet kan leveren. Je mag geen commentaar geven, dat mag niet, anders wordt het erger. Zo ben ik niet, ik geef commentaar ik heb kritiek. M
Laat maar, ik kan niet meer typen, ik wil dood nu.

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen