Mijn andere verhaal
Voorbereidingen
1. voorbereidingen
Ik schoot in mijn pantoffels en slofte naar beneden. ‘Morning sweets.’ Zei mijn moeder.‘Mam je hebt gelijk ik kijk teveel films.’ Zei ik terwijl ik aan die vreemde droom van vannacht dacht. Mijn vader zette zijn kop koffie op de krant en keek me raar aan. ‘Roze bel een ambulance ze is bij zinnen gekomen we MOETEN naar het ziekenhuis.’Mijn vader stond op en liep hysterische naar de telefoon.’Amen to that.’Riep mijn moeder jaja mijn mams kwam uit Amerika.
Ik pakte een mok koffie en slofte op mijn oude vertrouwde slakkengangetje naar de witte vleugel die midden in de woonkamerstond. Ik nam een slok koffie en keek mijn vader aan. Hij stond met zijn ene been in zijn nek,met zijn hoofd steunde hij op zijn andere voet en met zijn armen hield hij zichzelf overeind aan mijn moeder. Ik schoot in de lach. Ze keek naar mijn en toen naar mijn pa. Ze schachten in hoe groot de kans was dat ik haar zou helpen, snel griste ik de fotocamera van de kast en nam een kiekje van dit geweldige scenario. Ik beveiligde de foto en ging op de piano kruk zitten.’ik ga deze foto aan oma laten zien.' lachte ik ‘ooooo no sweets you….I…Sweets!’mijn moeder keek me hopeloos aan en ik lachte alleen maar harder.
Mijn broer kwam samen met een Lena de kamer binnen. Toen hij mijn vader zag legde hij zijn hand voor de ogen van zijn verloofde.’paaaap moet dat nou ik kan ook nooit iemand meenemen, Sweets doe IETS ik meen het.’ mijn broer keek kwaad naar mijn vader ‘hoe komt ze nou ook alweer aan die bijnaam ?’ vroeg Lena verbaasd . we schoten met zijn vieren in de lach. ’nee, dat is gewoon een bijnaam omd…’ik kapte mijn vader af ‘ik ben gek op zuurtjes en omdat mijn moeder uit Amerika komt oké die zin slaat nergens op. Zij praat Engels en noemt me, vanwege mijn zuurtjes verslaving sweets. Maar ik heet hier komt het ,een deel weet je al,: Isabella mari van der meer.’ Ze keek me half lachend aan ‘mooie naam Isabella.’mijn broer trok e mee naar de keuken en keek me met een verdraaide blik aan ‘luister ga over 3 dagen trouwen en zij wist nog niet eens waarom je sweets heet wat moet ik nou.’ Ik keek hem vaag aan, mijn broer de grootste opschepper van het dorp zenuwachtig, ja helemaal en mijn oma was een aap. ‘ja, jongen wat jij wilt, maar als je echt van haar houd is er toch niets mis. Kijk pa ma en ik vinden allemaal dat je dit te snel gaan maar jij bent gelukkig met haar en wij zijn happy als jij dat ben..’ Hij keek me met een dankbaar gezicht aan. ‘bedankt voor de goede raad zusje ik ben je een boel schuldig ’ Mompelde hij toen hij de keuken uitslofte. Ik pakte een croissantje en smeerde er een beetje roomboter op. Ik liep sloom de trap op ‘ik ga douche.’ Riep ik naar beneden.
voorbereidingen
*Tijdsprong*
Ik keek naar buiten. Geen regen en veel zon, het tegenovergestelde van wat er voorspeld was. Ik liep met een handdoek op mijn hoofd en in mijn ondergoed naar mijn inloopkast ik liet mijn vingers langs de stoffen van mijn jurkjes glijden en hield stil bij een rood jurkje. De hals was een strook stof bezet met kleine diamantjes, hij begon aan de voorkant recht in het midden, en achterkant was hij langs de stof naar beneden vastgemaakt. Er zat een lage
rug in. Het bovenste stukje van het lijfje was bezet met kleine steentjes en de onderkant kwam tot mijn dijen. Ik ritste hem aan de zijkant dicht en liep door naar de schoenen afdeling.
‘WAUW HET LIJKT HIER WEL EEN WINKELCENTRUM!! BELLS WAAR BEN JE …….. MARCO……?’ ik hoorde mijn broer gillen. ‘POLO’ ‘JA EN WAAR IS POLO ??’ ‘BIJ DE SCHOENEN!!’ ‘WAAR IS DAT.’ ‘VOLG DE BORDJES!! Gilde ik terug ‘oja uum dankje.’ Mijn broers stem was vol met humor. Ik pakten een paar zilver kleurige hooggehakte sandaaltjes. ‘ik wilde je wat vragen, ik weet dat het een beetje laat is zo vlak van tevoren. Maar, aangezien jij de plechtigheid georganiseerd hebt, het eten geregeld hebt, en ervoor gezorgd hebt dat geen van ons 2 van de steiger liep(mijn broer was gek op metaforen).wilde ik je vragen of jij mijn getuigen wil zijn.’ hij liep tussen de rekken schoenen tussen en pakten een paar gloed nieuwe rode sandaaltjes met een hoge punt hak en een bandje over de wreef uit een doos. ‘hier doe deze aan.’ Ik pakten de schoenen aan en deed mijn mond open om wat te zeggen. ‘ja je bent inderdaad laat maar…’ hij keek me gespannen aan terwijl ik de schoentjes vast gespte ‘maar ik doe het graag.’ Voor ik overeind kon komen vloog mijn broer me om mijn hals. ‘ik.. krijg…. Geen lucht.’ ik Mijn broer liet me los ‘maar broertjelief nu moet een of andere diepzinnige speeche schrijven en ook nog een gedichtje bedenken. ik moet de bloemen checken, de pastoor het programma uitleggen, zorgen dat ik weet wie er komen en wie er niet kunnen, de bedankjes sorteren, het oefendiner regelen en de receptie ingoede banen lijden . en ik heb zo mijn eind feest Dus ik moet opschieten het is al laat.’ Ik haalde demonstratief adem. Tom keek op zij horloge ‘het is pas half acht.’ Mijn broer trok zijn beroemde - ik zal toch nooit iets van vrouwen snappen – gezicht. ‘ja dat bedoel ik, ik ben hartstikke laat. O en wil je Lena hierheen sturen ze moet haar jurk voor de laatste keer passen.’ Mijn telefoon ging – Isabella neem eens ohop ik ben het je weet wel je geval wat ben jij langzaam vandaag ik hoop voor je dat je in een klaslokaal zit ik ga lachen als die afgepakt woord maar NEEM NOU OOOOOOOP ………. GEEF JE NIET MEER OM ME OFZ.- Alice haar stem begon me uit te schelden net op het moment dat ik de telefoon ik oppakten.
A= Alice
Voorbereidingen
B= (Isa)Bella
A: OMG OMGOMG JE MOET! ME HELPEN CRISIS…..IK…JIJ…OOOOOW MIJN JURK K HEB ER GEEN . (droog) oké hysterie nergens voor nodig je moet me
overigens wel helpen mijn moeder heft een of ander aftands lapje eidooier achtige kleur jurk gekocht ik heb er een van jou nodig.
B:oké hoe laat ben je hier.
A: wauw dat was makkelijk . uum ikke sta nu zegmaar in je kast en ik ben de weg kwijt.
B:jij ook al. waar sta je?
A: bij de topjes aan het begin voor me zijn topjes en in het pad achter me slippers.
B:kijk eens naar boven.
A: o ja ik zie het bordje ‘uitgang’
B: tot zo.
Alice kwam mijn kast uit en sloot de deur ze ging er voorstaan alsof ze iets vreselijks had gezien ‘ik ga daar nooit meer naar binnen het lijkt wel een doolhof.’ Ik keek haar lachend aan. ‘ muts. Renesme en Rosalie komen ook zo. Ik pakte een heldergroen kniejurkje van mijn bed en duwde hem in haar handen.‘DING MENS DING MENS!!!!!!’ik schrok van een vertrouwde stem, en keek op ‘MENS DING MENS DING!!!’ een giltsunamie volgde: ‘IK DACHT DAT JIJ IN AUSTRALIE ZAT!’ ‘JA DAT ZAT IK OOK.’ ‘JE BEN HIER.’ ‘JA.’ ‘IN NEDERLAND.’ ‘JA.’ ‘HOE.’ ‘JA!!....uuh ik bedoel, op de rug van Seth.’ Ik moest lachen en antwoorden dat ze Seth maar een koekje moest geven als ze hem zag. Nessie(afkorting Renesme) kwam mijn kamer in lopen ‘you gave me the hiebebedjeebie’s’ ‘de wat?!’vroeg Rosalie terwijl ze een – ik snap dat kind niet- gezicht trok. Nessie antwoorden alsof het de normaalste zaak van de wereld van ‘de kriebels Dúh nwhaha’ ‘wat is dat voor een vaag lachje?’ ik moest lachen toen Alice, Bree zag. ‘nou reünie over we moeten een bruiloft regelen, en we hebben vanavond een feestje.’
Een halve dag later
‘dus gaan we uiteten of bestelen we pizza’ we liepen met zijn alle over straat ,nadat ik iedereen op een vriendschapsring die we toen de 13 warren al wilden, getrakteerd had. Het was nog heel licht buiten ik wierp een tersluikse blik op mijn horloge half 6. ‘ik heb pijn in mijn buik.’ Jammerde Nessie. Ik schoot in de lach .‘dan had je niet zoveel moeten lachen must’ ze trok en pruillip en mompelde iets wat op onzin leek. ‘maar even terug naar het onderwerp eten pizza of Japans?’ik keek naar de gezichten van mijn vriendinnen, en na een korte blik uitwisseling riepen we in koor ‘PIZZA’
De bruiloft
2. De bruiloft.
Het was vandaag de grote dag. Ik werd wakker van een nare droom. Ik keek om mij heen en zag al mijn vriendinnen op matrassen op de grond, liggen ik lag samen met Bree in mijn veel te grote bed. Ik sloeg de dekens van me af en schoot in mijn pantoffels ik liep naar de badkamer ik zag iemand voor mijn spiegel staan ‘moge Rosalie.’ Ik zetten de douche aan.
Toen ik klaar was met douche trok ik een spijkerbroek en een rode blouse aan. ik zou vanmiddag mijn jurk aan doen. Bond mijn haar in een staart, en liep samen met Rosalie naar de keuken. ‘hé Anja kunnen we helpen’ de keukenhulp keek me dankbaar aan, en wees me op de onwijze stapel broodjes voor het ontbijt, de allemaal nog in de oven moesten. Ik lachte en Hilde pakte een ovenschaal uit Anja’s handen. Ik legde de broodjes er op en Hilde schoof ze in de oven.
Na een uurtje was alles klaar en warm. ‘ik ga iedereen wel halen’ zei Rosalie en nog voor ik kon zeggen dat mee zou komen was ze al weg. Ik jaagde de hulp de keuken uit zei dat ze een ochtend vrij mocht nemen, en dat ik haar bij de plechtigheid wel weer zou zien.
Ik dekte de tafel, en net toen ik klaar was kwamen mijn ouders en mijn broer naar beneden. ‘goedemorgen meneer de bruidegom’ ik schonk mijn broer een lach terwijl ik naar de trap liep ‘ik ga die luilakken is naar beneden trekken’ net toen ik me omdraaide kwam Renesme met haar ogen dicht naar benden ‘ik ruik koffie waar is het. Wat is dit, dit is geen koffie’ zei ze verbaasd toen ze tegen de hond opknalde. Ik lachte en drukte een mok koffie in haar handen. Iedereen keek met grote ogen toe. Ze was altijd heel pietluttig wat koffie betreft. Ze nam een slok en deed of ze wijn proefde. Langzaam opende ze haar ene oog en toen haar andere. ‘goedgekeurd’ mompelde ze terwijl ze nog een slok nam. We gingen allemaal zitten en vielen aan.
Toen de tafel afgeruimd was ging mijn broer alvast naar de kerk ik ging samen met Bree mee. Toen alles daar in orde was namen we een taxi naar huis. Thuis was het al net een dergelijk gaos als in de kerk. ‘OKE IEDREEN EVEN RUSTIG’ gilde ik ‘luister ik ga taken verdelen alle meisjes hier, alle jongens daar en de huishoud crew in het midden.’ Ik liep naar de meiden en jongens en legde hun taken uit. ‘Rosalie en Emmet jullie lopen gearmd naar het altaren, en gaan rechts staan. Alice en Jasper links, Bree en Seth recht, Renesme en Jacob links, Esme Carlisle rechts , en Edward en ik links. Daarna was de crew aan de buurt en toen liepen we naar boven. ‘Bella’ ik keek op van Edward’s stem ‘ik, ik weet dat dit niet de beste tijd is om dit te zeggen maar ik hou van je’ hij bloosde ‘ik ook van jou heel veel maar dit is inderdaad niet de goede tijd’ ik gaf en een vlugge zoen op zijn mond en rende naar mijn kamer . ‘de
De bruiloft
jurken hangen naast de deur in mijn kast de schoenen enzovoort staan er
allemaal bij Alice wil jij dat halen dan ga ik vast de make-up dames aan het werk zetten.
Na een uurtje warren we klaar en zaten we met zijn alle de limousine.
Toen we bij de kerk aankwamen was het nog rustig. Alice en Bree willen jullie Lena helpen met haar jurk naar binnen sjouwen, Dan gaan Rosalie Nessie en ik gasten hun plaats wijze oké ?’ Bree en Alice waren al onderweg om Lena te helpen. Toen we naar binnen liepen werden we direct geroepen door mijn broer ‘Bella’ verzuchte hij toen hij naast me stond ‘ik weet niet of ik het wel kan’ bekende hij . ik kende dit probleem mijn oudste zus had het ook gehad je kon er maar een ding tegen doen ‘weet je Tom’ begon ik terwijl ik hem naar de tuin achter de kerk leiden ‘daarnet toen Lena haar, haar liet doen zei ze en ik quote “ik kan niet geloven dat ik vanavond getrouwd ben met do mooiste en liefste man ter wereld. Ik mag s’avonds in zijn armen liggen. En er is niemand op de hele wereld die dat van me afkan pakken” ze houd zoveel van je wil je dat echt weggooien?’ ik keek naar zijn gezicht en schaamde me voor de leugen die ik net had vertelt. In feite had ik hetzelfde tegen Lena gezegd toen zei ,zei dat ze er geen goed gevoel over had.
‘ja je hebt gelijk ik stel me vast aan.’
Ik liep met mijn broer de kerk weer in. ‘o shit ik ben wat vergeten ben zo terug’ ik zoende mijn broer op zijn wang en stak de straat over. Ineens ging alles heel snel een auto een knal een flits ik lag op de grond en overal was bloed toen verloor ik mijn bewustzijn.
Toen ineens stond ik op ik zeg mijn lichaam en mijn broer hij renden als een gek naar me toe. ‘BELLS WORD WAKKER BELLS KOM OP WAKKER WORDEN’ Tom barsten in huilen uit en keek verwoed om zich heen .’Tom doe eens rustig ik sta hier.’ik legde een arm om mijn broer zijn schouder. Ik trok mijn hand terug toen ik door zijn schouder heen ging. Verslage staarde ik naar mijn hand. ‘het is over’ fluisterde ik naar mezelf huilend liet ik me meevoeren naar het ziekenhuis.
Verklaring
3. Verklaring
De rit naar het ziekenhuis was hels. Ik voelde de pijn van de verwondingen van mijn lichaam. Ik zag het verdriet van mijn broer. Ik zou willen schreeuwen dat hij terug naar de kerk moest gaan en moest gaan trouwen. Maar niemand hoorde me. Ik was alleen. Toen we in het ziekenhuis waren was het niet veel beter ik zag meer dolende zielen, geesten zonder lichaam. Ik stopte met het achtervolde van mijn lijf en ging verslagen op een bankje zitten. ‘het woord wel beter meid, ik beloof het. Het word allemaal makelijker echt mijn kind.’ik keek naast me en zag een vrouw in zuster kleding en zat een klein bebloed gaatje in haar uniform. Ze lachte om mijn geschokte uitdrukking. ‘kwade patiënt’ ze wees op mijn verwondingen. ‘jij? Ziet er niet best uit’ ik kreeg een brok in mijn keel. Ik begon te vertellen van de verloving tot het moment dat ik de auto steeds sneller op me afzag komen ‘hij keek niet geschokt maar eerder kwaad hij leek zich niet bewust van wat hij deed’ fluisterde ik erachter aan. ‘sorry mijn kind ik ben al wat ouder ik hoor niet meer zo best.’ Ik glimlachte en verontschuldigde me ‘niet nodig niet nodig’ ik wilde net iets zeggen toen ze opsprong ‘o sorry mijn kind maar de plicht roept.’ En ze wees naar een jong van +- mijn leeftijd. Hij schreeuwde naar zij dode lichaam. De zuster gleed naar hem toe en legde haar hand op zijn schouder. Hij draaide zich om en storten zich huilend in zijn armen.
Ik lag nu net 2 uur in het ziekenhuis. Mijn lichaam was in comatoestand geraakt en ik lag aan de beademing. Iedereen was al langs geweest behalve Bree. Ik maakte me zorgen om haar, Seth had tegen mijn levenloze lichaam gefluisterd dat ze een goede verklaring had en dat ze zou komen zodra ze eraan toe was. Meer dagen gingen voorbij dingen werden een beetje…vreemd. Niemand leek te op te merken dat ze er niet was. Ik zocht haar overal :in school ,bij Seth, bij vriendinnen en bij haar ouders maar ik vond haar niet.
De nacht was gevallen en de laatste mensen die buiten warren haasten zich naar binnen. Ik hoorde de stem van Seth. En keek op de klok 11:30 ‘wat doet hij hier zo laat nog?’ vroeg ik mezelf hardop af. Maar de deur ging niet open en de stem verdween ik stak mijn hoofd door de deur. Niemand, vreemd ik zou toch zweren dat ik hem gehoord had. ‘wat raar ik zou toch zweren
dat ik hem hoorde.’ aaarg ik word gek van die eenzaamheid het duurde nu al bijna 14 dagen ik begon steeds meer dingen te vergeten uit het menselijk leven. En het beviel me niets!
Ik staarde een beetje uit het raam en dacht aan Edward aan waar we elkaar voor het eerst ontmoeten. Het was een koude avond, ik had er geen last van gehad ik was na een bruiloft naar huis gelopen toen ik plotseling een hondje zag lopen zijn riem sleepte achter hem aan. Ik keek om me heen maar er was geen baas te bekennen. Toen ik me om had gedraaid had ik recht in zijn
verklaring
karamelkleurige ogen gekeken. Ik was verkocht, het lof had besloten bij hem zou ik horen.
Ik werd ruw uit mijn droom gewekt toen de deur open ging. ‘Bree!’ opgelucht keek ik haar aan ‘Haaii.’ mompelde ze en ze werd rood. Ik zag Seth achter haar staan. ‘jij je ZIET mij ???’ ik staarde haar verbaasd aan. Ik liep om haar af en gaf haar een knuffel uit reflex. Toen ik mijn armen om haar heen sloeg verwachte ik dat ik er door heen zou gaan maar dat was niet zo. ‘hoe kan dat?’ vroeg ik ‘als je een hele sterke emotie hebt kun je tastbaar worden.’ ze fluisterde de woorden ‘je weet hier veel over, hoe komt dat’ ik liep naar het bed en ging zitten. Bree kwam naast me zitten en Seth ging bij de deur staan.
Bree ging naast me zitten en
Er zijn nog geen reacties.