Het kleine meisje
Het kleine meisje, het kleine meisje wat ineens beseft hoe groot ze ook mag zijn, hoe oud ze ook mag worden zonder haar moeder zal ze niet kunnen. Het verdriet nu de mama weg is in het ziekenhuis. Al is het maar voor twee nachten en is de operatie geslaagd. Het verdriet dat ze haar mama nu niet kan vast houden, dat haar mama haar niet kan vasthouden. Dat ze samen de zenuwen en angsten eruit kunnen huilen terwijl ze de liefde aan elkaar door geven.
Het meisje beseft, ze mag dan al wel volwassen zijn het huis draait op haar moeders aanwezigheid. Hoe iedereen ook zijn best doet het te regelen zo zonder haar is het anders en gek. Twee lange dagen en twee lange nachten zonder haar. Zonder lichamelijk contact of elkaar echt zien. Op bezoek kan en mag ze niet. Haar vader is de enige die mag vanwege de crisis die heerst. Het meisje begrijpt dit volkomen en wilt haar mama niet ziek maken. Maar het doet ook pijn en het maakt haar boos. Het enige wat ze nu graag wilt, zijn de twee sterke, warme en liefdevolle armen van haar mama voelen. De ogen van haar mama zien en de warmte van haar huid voelen stralen als ze elkaar stevig omhelzen. Maar ze heeft geen keuze ze zal moeten wachten tot woensdag. Tot die tijd houdt ze zichzelf bezig, afleidend van de realiteit. De realiteit die eng en echt is.
Reageer (1)
Ik ken het gevoel een beetje, ik heb dat ook gehad als ik in het ziekenhuis lag, zonder mijn mama zou ik verloren zijn x
4 jaar geleden